رواية رحيل البارت الخامس5 بقلم شيماء ال سليم حصريه وجديده في مدونة قصر الروايات
رواية رحيل البارت الخامس5
رواية رحيل البارت الخامس5
الفصل الخامس
دلفت نور الى غرفة رحيل ،وجدت ابنة عمها تتزين أمام المرآه وقد أطلقت شعرها للعناء كان حقا رائعه ع هذا الفستان الذى كان باللون الأسود وقد أظهر بشرتها البيضاء الناعمه جعلها هذا تبدو اكثر من انها جميلة حقا
نور بابتسامة جميلة: ايه القمر دا ياناس
رحيل بابتسامة وغرور: طول عمرى ياحب
نور : تبا لغرورك رحيل وبعدين يلا خلينا ننزل لجدو نكلمه ع الرحلة يابنتى
رحيل: طب ماتروحى اتكلمى معاه انتى
نور: لا ياختى اخاف وبعدين جدو مش بيرفض ليكى اى طلب
رحيل: ياسلام ما انتى بردو جدو مش بيتاخر عليكى ف حاجه
نوربابتسامة :طبعا بس انتى اكتر واحده مميزة عنده فى البيت دا
رحيل بابتسامة :قدامى يلا خلينا نخلص من زنك الرخم دا
نور بعبوس : انا زنانه
رحيل ببرود:اه ويلا واتجهوا الى الخارج
بعد لحظات كان الجد قاعد يقرأ فى كتاب وجت نور من وراه
نور بصوت عالى مفزع: جددوووووو بتعمل اى
الجد بخضه: حرام عليكى يانور هو انا مصدقت خلصت من مازن تيجي انتى
نور بمرح: جرا اي ياجدو دا انت طلع قلب قلب خصايه
الجد بطريقه مضحكه: خصايه روحى ياشيخه روحى ياشيخه ربنا يسامحك انتى ومازن ف يوم واحد
رحيل بضحك: ايه ياجدو ماله مازن بس دلوقتى دا عسل حتى
الجد: عسل بالستر ياختى
نور بضحك: خلاص بقا ياحجوج متزعلش بهزر وياك يارمضان
الجد بابتسامة ليهم: هو انا اقدر ازعل منك ياجميل
نور بضحك: ايوه بقا ياجدو ياعسل انت حبيبى انت وتحضن جدها بقوة
الجد بمرح : يابت براحه هتخنقيني عايزة تموتيني بدرى يابنت حنان
نور :لا بعد الشر عليك ياحبيبى ربنا يطول في عمرك
رحيل وهى تقترب منها وتبعدها عن جدها
ابعدي كدا وإياكى تقربى من وهودى دا حبيبى انا وحضنت جدها وقبلت خده
رحيل بابتسامة جميلة: مش صح ياجدو انت حبيبى انا وبس
الجد بحنية كبيرة اوى لا تظهر بهذا الشكل الا ليها فقط
قبل جبينها :طبعا ياقلب جدك
رحيل نظرت لنور بإغاظه وطلعت ليها لسانها
نور بضيق: شوفت ياجدو حبيبة قلبك بتغظني ازاى وبعدين انت بتحبها هى وانا لا
رحيل بعند فيها: اه بيحبنى انا وبس
نور بغضب: ياجدو
ضحك الجد وهدان ع هذا الفتاتان وهما يتصرعون ع حب جدهم
نظر لهم الجد بحب : تعالى يانور واخذها فى حضنه هي ورحيل وقبل كل واحده منهم ع راسها انتو الاتنين بحبكم زى بعض ومفيش اغلى منكم دا انتو أميرات وملكات هذا القصر ، والنور اللى بينوره ولو واحده منكم بس زعلت او حصل ليها اى حاجه القصر بيضلم
خليكم عارفين انكم احلى واجمل حاجه فى حياتى دا انا عايش ليكم يااميراتى بحبكم
رحيل بتاثر من كلام جدها: جدو انا بحبك اوووى ربنا يديمك ليا
نور: وانا كمان ياوهودى بحبك اوى
رحيل بغضب مصطنع لنور :بنت انا بس اللى اقوله وهودى سامعه
ضحك الجد عليهم وضمهم اليه بسعادة...
ابتعدى نور قليلا عن جدها قائله: جدو احنا عايزينك ف موضوع
الجد : موضوع ايه
رحيل: الصراحه كدا ياجدو أصحابنا فى النادى عاملين رحلة ف كنا عايزين نروح معاهم
الجد: وطالعة فين الرحلة دى
نور بتوتر قليل: دهب ياجدو
الجد : نعم دهب
رحيل: اه ياجدو دهب مش هنبقى لوحدنا يعنى ماهو معانا بنات رايحين
الجد: دى هتقعد قد اي
رحيل: اسبوعين اسبوعين بس ياجدو
نور: اه والله وافق وخلينا نفرح
الجد: ولو موافقتش هتزعلوا يعني انتو مش واخدين بالكم ان هى اسبوعين واحنا من امتى بنخلى واحده فيكم تبات بره
نور:ياجدو ياحبيبى دى مره من نفسنا واحنا بقالنا كتير مخرجناش خروجه زي دى
الجد: لا مش موافق
رحيل بترجى ودموع مزيفه: علشان خاطرى ياجدو
نور: بالله عليك وافق بقا
رحيل بزن وهى تحضن جدها :يلا بقا ياوهودى وافق علشان خاطرنا
الجد باصرار:لا يعنى لا
رحيل بحزن مصطنع: بقا كدا ياجدو امال عمال تقولنا اننا اغلى اتنين عندك وانك بتحبنا ف الكلام دا بقا وانت بتكسر فرحتنا اهى اهى
نور بنفس التمثيل وبدموع: اه ياقلبى ياللى اتكسر يانى
الجد بصدمه من تمثيلهم: خلاص بس دا انتو زنانين اوي
رحيل ونور بضحك عالى وهما ينقضوا ع جدهم يحضنوه بشدة ويقبلوه رحيل وهى تقبله بقوة بحبك ياوهدان ياعسل
الجد بضحك: لمضه هانم ارتحتى دلوقتى هاا مبسوطين دلوقتى يعنى ولو كنت رفض كنتوا هتزعلوا صح
رحيل بابتسامة واسعه: صح
نور تقول بصوت عالى: يعيش ويحيا وهودى ورحيل تردد معاها ذهبوا وهما يرددون يعيش وهدان يعيش وهودى يحيا العدل ، ضحك الجد ع منظرهم وجاء ابنه
حمزة باستغراب: هما مجانين العيله منهم
الجد بابتسامة: فرحانين ان انا وافقت ان هما يسافروا
حمزة: يسافروا فين
الجد: رحلة تبع النادى تبعهم طالعه دهب اسبوعين واصحابهم كلهم رايحين وهما عايزين يروحوا معاهم
حمزة: ازاى بس يابابا توافق ع طلب المجانين دول
الجد: ما انا مقدرتش الصراحه أرفض ليهم طلب
حمزة بضحك: هما اشتغلوك يابابا
الجد بابتسامة : ما انا اعمل اي لبنتك وبنت اخوك اللمضه التانيه اتمسكنت لحد ما اتمكنت وانت عارف ان بضعف قدام عيونها الحلوين
حمزة بابتسامة: رحيل دى مشكلة وانت بقا هتقدر ع بعدهم اسبوعين دى لوحده منهم اتاخرت برا بتبقى هتتجنن عليها
الجد بحنيه : كل حاجه تهون اهم حاجه اشوفهم فرحانين قدامى ...
فى المساء ..
نور لرحيل : تعرفى يارحيل انا بجد فرحانه اوي لان هنسافر
مراد بانتباه: مين اللى هيسافر
نور بابتسامه لاخيها: انا ورحيل ياابيه هنسافر
مراد: نعم تسافروا ودا فين ان شاء الله
رحيل ولم تنظر له: دهب
مازن بفرحه:الله دهب انا جاى معاكم هنقعد هناك كام يوم ها ها
رحيل : هنقعد اسبوعين هناك
مازن: العب بس استنى انتو رايحين لوحدكم
نور :لا يامازن دى رحله طالعة ف النادى مع أصحابنا
مراد: مفيش مرواح فى حته يانور
نور ببهوت: ليه بس كدا ياابيه
مراد ببرود: انا قولت مفيش سفر فى حته مفهوم
نور وهى ع وشك البكاء :علشان خاطرى وافق
مراد بغضب خفى: أوافق ايه يااستاذة انتى بتقولى رحله وطالعه تبع النادى اكيد هيبقى فيها زفت شباب
رحيل قاطعته بكلامها: لكن فيها بنات زميلتنا طالعين وبعدين احنا اخدنا موافقة جدو
مراد ببرود وهو ينظر لها: وانا قولت لا
رحيل بغضب قليل: وانت مالك بتدخل فى اللى ملكش فيه ليه
غضب مراد وازداد انفعاله: لا ليا يا أستاذة رحيل ومتنسيش انى ابن عمك الكبير وليا كلمة عليكى فاهمه
رحيل بنفس الغضب وبصوت عالى: لا مالكش كلمة عليا ليك ع اختك وبس و بعدين انت فاكر نفسك ايه اصلا علشان تقولى لا وترفض
سليم بغضب: رحيل اخرسى ومسمعش صوتك
رحيل بزعيق جامد ولا تنتبه بان صوتها أصبح عالى جدا : لا يابابا معلش حضرتك انا مش هسكت هو ملهوش حق يتكلم معايا بالطريقه دى هو فاكر نفسه ايه يعنى
غضب والدها منها بسبب صوتها العالى الذى رفعته عليه ورفع يداه ليعطيها كف قولت اخرسى ولكن منعه مراد بسرعة قبل ما يضربها ،نظرت له رحيل بصدمه وعيون دامعه لا تصدق انها اول مرة ابوها يرفع يداه ويحاول يضربها وكل دا بسبب ذلك الشخص البارد والتى تكرهه بشده
مراد: عمى ارجوك اهدى مينفعش تضربها
سليم بانفعال امسكها من دراعها بقوة : الظاهر ان دلعتك زيادة عن اللزوم وبقى صوتك يعلى عليا ومراد من هنا ورايح هيدخل ف اى حاجه تخصك وكلمته هتبقى مسموعه وهتمشي عليكى وبصوت عالى فاهمه ياهانم ، نزلت دموعها بقهر وحزن ولم ترد عليه هزها بقوة وغضب واوجعتها مسكته رردى عليا
مراد بضيقه: عمى سليم مش كدا سيبها لو سمحت ، اقترب من رحيل وابعدها عن والدها
سليم لابنته: ع فوق ومشفش خلقتك قدامى يلاااااااا
جاءت تذهب رحيل ولكن وقفت قدام مراد بحزن ودموع وكره قائله: انا بكرهك يامراد ومكرهتش حد فى حياتى قدك وذهبت مسرعا الى الأعلى
نظر مراد لاثارها واحس بوخزه قوية فى صدره وكلمتها تردد فى أذنيه شعر وكان خنجر طعن بقلبه هذة الكلمة كانت كفيلة بانها تكسر قلبه وتفتته الى قطع صغيره ...
تكملة الروايه اضغط هناااااااا
اكتب ف بحث جوجل (مدونة قصر الروايات)
تابعونا على قناة التليجرام ليصلكم اشعار بالنشر من هنااااااااااا
الرواية كامله من البدايه من هنااااااا
تعليقات
إرسال تعليق
فضلا اترك تعليق من هنا