روايه احببت صعيدى من البارت 11 الي 20الاخير بقلم شاهنده امام كامله
روايه احببت صعيدى من البارت 11 الي 20الاخير بقلم شاهنده امام كامله
البارت الحادى عشر …
دياب قرب من فيروز ولبسها الجاكت بتاع سليم وهى كانت بتبكى وسليم وقاسم ويونس قاعدين على الباب ومانعين الحُراس عشان هدومها متق*طعه دياب اخدها وماشى بيها
جمال بضحك جنون: هههههه ملحقتش اعلم عليك فى فيروز يابن الهوارى بس معلم عليك فى موت ابوك
دياب وقف من الصدمه وساب فيروز
دياب بعيون حمرا: انت بتقول ايه
جمال بضحك: ههههههه اتفجأت صح امال لما تعرف ان ابو فيروز كمان مشترك معايا
فيروز من الصدمه اغمى عليها دياب بص ليها بعيونه الحمرا
وقال:يونس خلى الرجاله تاخد الك*لب دا هو والزبا*له اللى بره على المخزن
دياب قرب من فيروز وشالها فى صمت والرجاله اخدت جمال وهند على المخزن
تسريع الاحداث
وصل دياب وكُلهم البيت
دخل دياب وهو شايل فيروز وقاسم ويونس وسليم وراه
هاله بخضه: ينهار اسود ايه اللي حصل يابنى
دياب بتعب: مفيش حاجه يا امى أنا هطلعها الاوضه بتاعتها وتعالى يا ورد معايا غيرى هدومها
ورد: حاضر
دياب طلع فيروز اوضتها وورد طلعت معاه حطها على السرير وطلع راح اوضته
فى اوضه دياب
دياب كان قاعد على السرير وحاطط ايده على دماغه
دياب فى نفسه: هتعمل ايه يا دياب هتقدر تكمل معاها بعد ما عرفت ان ابوها هو اللي قتل ابوك بص دياب على الدبله اللى في ايده اللى لبسها فى كتب الكتاب فاق على صوت الباب وهو بيخبط
دياب بصوت موجوع: ادخل
هاله: فى ايه يا دياب ايه اللى حصل فى فيروز
دياب بتعب: مش قادر اتكلم ياما
هاله قعدت جمبو
هاله بطيبه: فى ايه ياولدى ايه اللى تاعبك
دياب بعيون حمرا ودموع محبوسه بيحضن هاله جامد
هاله: مالك يا دياب فى حاجه تعباك
دياب بدموع محبوسه: انا تعبت مش قادر استحمل اكتر من كده من زمان وأنا الحمل عليا استحملت كتير مفيش حد في سنى استحمل اللي انا استحملتو حتى البت الوحيده اللي دخلت قلبى ابوها ق....
هاله باستغراب: مال ابو فيروز ياولدى
دياب: هو اللى قت*ل ابويا ياما
هاله بصدمه: انت بتقول ايه يا دياب
دياب بعيون حمرا: هو دا اللي عرفتو النهارده من الكل*ب اللى اسمو جمال
هاله بزن: وانت قابلتو فين
دياب حكى لامو كل حاجه
هاله: كُل دا يطلع من الكل*ب اللى اسمو جمال والله ماكُنت مرتاحه ليه من الاول طب انت هتعمل ايه مع فيروز
دياب: تفتكرى هقدر اكمل معاها بعد كُل دا يامى مش هقدر اعيش معاها لما عيالى يكبرو اقولهم ايه اقولهم جدهم ابو امهم قت*ل جدهم ابو ابوهم
هاله بحكمه: لا يا ولدى البت ملهاش زنب البت اتأذت منهم وشافت كتير ابقى انت ليها السند والعوض ياولدى
دياب: ربنا يقدم اللي فيه الخير أنا رايح المخزن
هاله: خلى بالك من نفسك ياولدى
دياب: حاضر ياما
نزل تحت لقى قاسم وسليم ويونس
دياب: وديتو الكلاب دول المخزن
سليم: ايوه ومحدش مد يدو عليهم زى ماقولت
دياب وهو بيرفع اكمام قميصه: تمام يلا بينا
عند فيروز
هاله دخلت الاوضه
ورد غيرت هدوم فيروز وبتعمل ليها كمادات عشان سخنه
هاله بحزن عليها: ايه اخبارها يابتى
ورد: الحمدلله بس جسمها سخن اوى يا ماما وكل سويه بتهلوس
هاله: مسكينه والله متستاهلش اللى بيحصل فيها دا
ورد: اه والله فيروز طيبه خالص
فيروز بهلوسه: لا يا دياب متسبنيش أنا مليش ذنب
هاله بتبص ليها بحزن
هاله: يلا يا ورد خليها ترتاح شويه
ورد: يلا يا ماما
عند دياب فى المخزن
كان جمال مربوط فى كرسي وهاجر مربوطه فى كرسى تانى
دخل عليهم دياب وقاسم ويونس وسليم
دياب لقاسم: فك البت دى وهتهالى
هاجر بخوف: أنا معملتش حاجه يا دياب بيه
قاسم فكها ووداها لدياب
دياب بغضب وهو ماسك شعرها: اخرسى يا زبا*له أنا مش عايز اسمع صوتك عملت ليكِ ايه عشان تعملى فيها كده
هاجر بغل وحقد: عشان عندها كُل حاجه وأنا لا هى واحده غنيه وانا وحده اتربت فى ملجأ وحتى لما اتجوزت اتجوزتك انت يعنى حظها فى السما من كلو
دياب ضربها بالقلم
جمال بضحك: هو دا اللي عندك يابن الهوارى حتى بعد ما عرفت ان انا اللي قت*لت عثمان الهوارى اللي هو ابوك
دياب ضربو بالقلم
دياب: اسم ابويا ميجيش على لسانك الو*سخ دا
جمال بألم بس مبينش: لا ومش كده وبس انا وسالم دبرنا حادثه العربيه اللي كان فيها ابوك وعمامك عشان كان واكل السوق كلو لوحدو بس كان نفسى اعلم عليك فى فيروز اصل مستحيل اسيبها ليك لوحدك كُنت سبتنى اتمت*ع بيها شويه
دياب بغضب: اه يابن 🐕وهجم عليه بالضرب قاطعه دخول رجال الشرطه اللى بعدو دياب بالعافيه عن جمال
دياب: على ما اظن انكم سمعتو اعترافه بالكامل
الظابط: ايوه يا دياب بيه
دياب: طب وسالم
الظابط: متقلقش يا دياب بيه احنا بعتنا قوات عشان يقبضو عليه عن ازنك يا دياب بيه
دياب: اتفضلو
عند سالم
الظابط: دى فيلا سالم المُحمدى
عفاف الخدامه: ايوه يابيه
الظابط: طب احنا معانا ازن نيابه بالقبض عليه ادخلو هاتوه
عفاف وهو بتجرى على جوا: الحقى يا عبير هانم
عبير: فى ايه يابت مالك متسربعه كده
الظابط: معانا ازن نيابه بالقبض علي سالم المُحمدى
سالم: بتهمه ايه يا باشا
الظابط: بتهمه قت*ل عثمان الهوارى
سالم بخوف وتوتر: مين اللي قال كده
الظابط: شريكك جمال هو اللي قال على كُل حاجه اتفضل معانا على القسم هاتوه
سالم لعبير: ابقى خلى حد يحصلنى بالمحامى
عبير: حاضر يا خويا
هند فى نفسها: ينهار اسود أنا اعمل ايه دلوقتى جمال اتحبس قبل ما يتجوزنى دا أنا هتف*ضح منك لله يا جمال الكل*ب
عند دياب
دياب كان رايح على اوضته بس قال يروح يشوف فيروز
دياب دخل اوضه فيروز بالراحه قعد يبص عليها كتير وبعدين طلع من اوضتها ورايح اوضته سمع صوت فيروز
فيروز: دياب
دياب بجمود: نعم يا فيروز
فيروز: دياب أنا مليش ذنب والله أنا بحبك
دياب: خلاص حكايتنا خلص من قبل ما تبتدى ربنا يرزقك بواحد غيرى دياب قلع دبلتو وحطها فى ايدها
دياب: انتِ طالق يا فيروز
وسابها وراح اوضته
فيروز بدموع: لا يا دياب أنا بحبك ديااااااااااب
Stooooop
شكراً للناس اللي بتفاعل على الروايه ودا طبعاً شرف ليا انها عجبتكم والله أنا بشوف فى الكومنتات ناس قمر كتيير وفى بنوته عسل كده فى كُل بارت بتمنشن لصحابها والله انتِ وصحابك على راسى يا قمرات
توضيح * أنا بنزل بارت واحد فى اليوم عشان مش بقدر انزل اتنين والله معلش البارت اتأخر النهارده
يلا تفاعل وكومنتات كتيييير
بقلمى شاهنده إمام
روايه احببت صعيدى ♡
البارت الثانى عشر…
دياب كان رايح على اوضته بس قال يروح يشوف فيروز
دياب دخل اوضه فيروز بالراحه قعد يبص عليها كتير وبعدين طلع من اوضتها ورايح اوضته سمع صوت فيروز
فيروز: دياب
دياب بجمود: نعم يا فيروز
فيروز: دياب أنا مليش ذنب والله أنا بحبك
دياب: خلاص حكايتنا خلص من قبل ما تبتدى ربنا يرزقك بواحد غيرى دياب قلع دبلتو وحطها فى ايدها
دياب: انتِ طالق يا فيروز
وسابها وراح اوضته
فيروز بدموع: لا يا دياب أنا بحبك ديااااااااااب
صحيت فيروز من النوم وكانت بتبص حوليها وبتتنفس بسرعه(ايوه كانت بتحلم محبتش أزعل فانزاتى والله 😂)
فيروز: الحمدلله كُنت بحلم
مسكت كبايه المايه اللي جمبها وشربت وبعدين راحت عند البلكونه وشافت دياب قاعد لوحدو قررت تنزل تقعد معاه
فى الجنينه
نزلت فيروز لقتو واقف وبيبص للسما حطت ايدها على كتفه
وهو بص ليها
فيروز بدموع: انا مليش ذنب والله يا دياب أنا معرفش كُل دا هما زى ما أزوك ازونى والله
دياب بحنان وهو بيمسح دموعها: أنا عارف يا حببتى انك ملكيش ذنب في كل دا تعالى فى حضنى يلا
فيروز ابتسمت وحضنت دياب جامد بعد فتره بعدت عنو
فيروز: بس أنا زعلانه منك
دياب: وزعلانه منى ليه
فيروز بزعل طفوله: عشان طلقتنى وقلعت دبلتك وحطيتها فى ايدى
دياب بإستغراب: طلقتك وقلعت دبلتى اللي هى فى ايدى اصلا امتى دا
فيروز بطفوله: فى الحلم
دياب بضحك: اطلقك ايه بس دا مستحيل اسيبك لحد غيرى انتِ الحُب الاول والاخير فى حياتى
فيروز بخجل: وانت كمان انا عمرى ماحبيت حد قدك
دياب مسك ايدها وباسها
فيروز: هو بكره كتب كتاب ولا خطوبه لفاطمه
دياب: لا اصل الحج رأفت والد نادر قالى يخليها كتب كتاب على طول وأنا خليت قاسن وسليم ويونس يعزمو اهل البلد
فيروز: تمام ممكن اسألك سؤال
دياب: اتفضلى يا روز
فيروز بابتسامة: هو انت كُنت قاعد لوحدك ليه
دياب: اصل كُنت متضايق شويه ومش جايلى نوم فنزلت اشم شويه هوا
فيروز: طب يلا ندخل جوا
دياب: يلا اصل أنا كمان عايز انام
دخلو كُل واحد اوضته
فى القسم
فى احد غرف الحجز
سالم بغضب: انت ايه اللي عملتو دا يا مجنون انت صح اعترفت بكُل حاجه
جمال: انا كُنت بقول لدياب الهوارى انى معلم عليه فى موت ابوه مكنتش اعرف ان الحكومه بتراقب كلامنا
سالم: واهو طلع دياب الهوارى اذكى منك وهناخد إعدام وهو انت فعلا كُنت هتغ*تصب فيروز
جمال: كنت بس ابن 🐕 اللي اسمو دياب دا لحقها منى
سالم: اهو شوفت بسبب غبائك احنا وصلنا فين وبعدين ما انت اتقدمتلها وهى رفضتك ولا هو بالعافيه
جمال: والله ما اسيبه يتهنى بيها وبعدين أنت هتعمل الاب الحنين ما انت من زمان عمرك ما حسست فيروز انك ابوها
سالم بحُزن: فعلا معاك حق عمرى ما حسستها بكده بس سيبها فى حالها يا جمال سيبها تعيش حياتها مع اللى بتحبو
جمال بشر: والله ما أنا سايبها فى حالها ولا هخلى دياب يتهنى بيها يا أنا يا هو
عند عبير
هند: ماما لازم نشوف محامى فى اسرع وقت لبابا ولجمال
عبير: لما اشوف محامى كويس يعنى عيزانى انزل الف على احسن محامى فيهم
هند: ايه البرود اللي انتِ فيه دا بقولك لازم نلحق قبل ما يتحكم عليهم فى القضيه
عبير: عشان غبيه مش طالعه لامك ابوكى ودخل السجن هو وجمال يعنى الشركه والفلوس بقو بتوعنا
هند: طب يفرض فيروز جات وطلبت بحقها
عبير: لا اللى هيبقى عندها مش قليل دى عندها المصنع بأسمها وكمان هتتجوز دياب الهوارى يعنى فلوسنا كلها بالنسبه ليها متسواش حاجه يلا نطلع بس انتِ وشك اصفر كده ليه
هند بتوتر: لا مفيش حاجه دا شويه برد
عبير بشك: تمام يلا نطلع ننام
فى صباح اليوم التالى
عند دياب الهوارى
كانت الناس فى بيت عم دياب بيجهزو الفِراشه بتاعه كتب الكتاب ودياب والشباب بيشرفو عليهم والستات جوى البيت والبنات كُلهم فى قصر دياب الهوارى بيقيسو الفساتين
دياب: أنا رايح البيت وجاى تمام
كُلهم: تمام
عند البنات
فاطمه: حلو الفستان عليكى اوى يا فيروز
فيروز: لا دا ضيق ودياب مش هيرضى خلى اى حد فيكم يلبسو
أمل: يبنتى البسيه عادى
ليلى: ايوه عادى كُلنا معانا فساتين
فيروز: لا أنا معايا فستان فى اوضتى هروح اجيبه واجيلكم
طلعت فيروز من الاوضه وكانت مش واخده بالها لانها بتبص على الفستان فخبطت فى دياب
دياب سرح فى شكلها لان شعرها نازل على عينها وبعدين اخد باله من الفستان سحب ايدها بسرعه ودخل اوضته وقفل الباب
دياب بضيق: ايه اللي انتِ لابساه دا
فيروز بتوتر: والله كُنت هخيرو
قرب دياب منها وهى بترجع لورا لحد وخبطت فى الباب قرب من ودنها وقال: والله لو لمحتك لابسه الفستان دا فى كتب الكتاب هقطعو عليكى وانا مش بعيد كلامى
فيروز بتوتر من قربه: والله مش هلبسو فى كتب الكتاب سيبنى اطلع
دياب برفعه حاجب: انتِ هتطلعى كده
فيروز: امال اطلع ازاى
دياب: استنى
راح دياب عند دلابه وطلع لبسو الصعيدى ولبسو ليها
دياب بضحك علي شكلها: كده حلو
فيروز: ايه هو اللي كده حلو أنا مش هعرف امشى
دياب: ومين قال انك هتمشى
فيروز بتريقه: امال هطير اعاااااا نزلنى
دياب وهو شايلها: لا برضو مش هتطيرى أنا اللى هشيلك
فيروز: دياب نزلنى لحد يشوفنا
دياب بضحك: يا بت انتِ مراتى هوديكى الاوضه وامشى على طول والله
دياب وصل فيروز الاوضه ومشى وهى غيرت الفستان ولبست الفستان التانى وراحت عند البنات
تسريع الاحداث
كانو كلهم فى بيت عم دياب ودياب وقاسم ويونس بيستقبلو الناس والستات قاعدين جوى ومشغلين اغانى والبنات فوق مع بعض
فيروز: اهو أنا خلصت ايه رأيكم
فاطمه كانت لابسه فستان نبيتى وطرحه نفس اللون وهيلز سودا
فاطمه: وااو بتعرفى تعملى ميك اب تحفه يا فيروز
فيروز بغرور: عشان تعرفى إنك مش الوحيده اللي جواكى مواهب مدفونه
ليلى: التواضع عندكم فى ذمه الله بصراحه
أمل: حتى أنا بقول كده برضو
عند دياب اهل نادر وصلو
رأفت: ازيك يا دياب يا ولدى
دياب باحترام: الحمدلله كويس ازيك انت يا حج رأفت
رأفت: الحمدلله بخير
دياب: ازيك يا نادر
نادر: الحمدلله يا دياب ازيك انت
دياب: الحمدلله اتفضلو جوا فى المندره يا يونس خد الحريم دخلهم جوا
يونس: حاضر يا خوى
عند الحريم
احلام: منوره البيتوالله يا نفين
نفين: البيت منور بأصحابه يا احلام امال فين عروستنا الحلوه
هاله: قاعده فوق اطلعى اندهيها يا ساميه
ساميه: حاضر يا هاله
بعد فتره نزلت فاطمه
نفين بحُب: ما شاء الله قمر يا حببتى والله الواد نادر دا عرف يختار
فاطمه بخجل: شكراً لحضرتك
نفين بهزار: لا حضرتك ايه بقا أنا من هنا ورايح تقوليلى ماما مش هتبقى مرت ولدى الوحيد يبقى بتى
عند الرجاله
المأذون جى ودياب قال لقاسم ينده فاطمه عشان كتب الكتاب
بعد فتره
بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما فى خير
الناس كانت بتبارك وتمشى
نادر قرب من فاطمه وباس راسها ونزل على ركبتو ولبسها الخاتم
نادر: مبروك عليا انتِ
فاطمه كانت بتبص بخجل
نادر: مفيش حاجه تقوليها كده يعنى
فاطمه: اقول ايه يعنى
نادر بابتسامة: خلاص هسهلهالك بحبك
فاطمه بابتسامة خجل: وأنا كمان
بعد وقت طويل مشى نادر واهلو
فى اوضه فاطمه تليفونها رن برقم غريب
فاطمه: الو
نادر: الو يا قلب نادر
فاطمه: ايه دا نادر هو انت جبت رقمى منين
نادر: اخدتو من تليفون امى بس سيبك من دا وحشتينى
فاطمه بضحك: احنا كُنا مع بعض على فكره
نادر بضحك: ما انتِ بتوحشينى على طول
وقعدو يتكلمو مع بعض
عند دياب
قاسم: بس ايه القمر دا اللي كان انهارده
ليلى بكسوف: شكراً يا قاسم
قاسم: بحبك
ليلى: وأنا كمان
يونس: امتى السنين تعدى بقا خلينا نتجوز
امل: ان شاءلله يا يونس
يونس: انتِ الحُب الاول والاخير فى حياتى
امل بخجل: وانتِ كمان
سليم: ايه الجمال دا يا وردتى
ورد بخجل: بجد كنت حلوه يا سليم
سليم: كنتِ حلوه انتِ كنتِ قمر
ورد: شكراً يا سليم
سليم مسك ايدها وباسها
دياب: احلى حاجه انك سمعتى الكلام وغيرتى الفستان
فيروز: أنا مش كنت هلبسو والله
دياب: بس كُنتِ قمر النهارده
فيروز: وانتِ كمان كنت حلو اوى
هاله: يلا بينا يا دياب ياولدى
دياب: اه يلا ياما يلا ياعم روميو منك ليه
قاسم: ما خلينا شويه
يونس: اه والله ياريت
دياب: يلا بينا نروح نرتاح شويه
سليم: اه يلا النهارده كان يوم متعب
وكُل واحد راح بيته
فى اليوم التالى.............
Stooop
يلا تفاعل وكومنتات كتييير
بقلمى شاهنده إمام
روايه احببت صعيدى♡
البارت الثالث عشر…
فى صباح اليوم التالى
على سفره الطعام
دياب: هى فين فيروز ياما
هاله: طلعت ليها قالت ليا مش جعانه عشان بتذاكر وعندها امتحان الشهر الجاى
دياب: هو يونس وورد راحو كُلياتهم
هاله: ايوه
دياب: طب معلش ياما اعملى كام سندوتش ليا وليها وانا هطلع افطر معاها
هاله: حاضر يا ولدى
قاسم بغمزه: اطلع افطر معاها بس هاا متبقاش شقى
دياب: افطر يا قاسم وروح على القسم بدل ما اخليك تروح على العنايه المُركزه
قاسم بخوف مصطنع: حاضر بس انا واخد اجاوه النهارده انا وسليم
دياب: واخدين اجازه ليه
قااسم: عادى راحه شويه
دياب: تمام
اخد دياب السندوتشات وطلع لاوضه فيروز وخبط على الباب
فتحت فيروز وهى حاطه القلم فى شعرها
دياب بضحك على شكلها: انتِ عامله فى شكلك كده ليه
فيروز بطفوله: ماده بارده مش عارفه اذاكر فيها كلمه
دياب بضحك: انا عرفت انك مش فطرتى فجبت سندوتشات نفطر مع بعض وعلى فكره انا ممكن اذاكرلك الماده
فيروز: بجد هتعرف تذاكرها ليا
دياب بغرور: اكيد دا انا دياب الهوارى
فيروز بضحك: يخرب بيت تواضعك المهم هتذاكرها ليا فى اوضتى
دياب: لا تعالى اوضه المكتب اللي تحت بس قبل ما اذاكر ليكى هنفطر الاول
فيروز: خلاص تمام انزل وانا هحصلك
دياب: خلاص ماشى
عند فاطمه فى الكُليه
داخل كافتريا الكُليه
البنت: انتِ يا بتاعه انتِ
فاطمه: لا رد
البت: هو أنا مش بكلمك
فاطمه ببرود: والله انا ليا اسم واسمى فاطمه مش بتاعه
البت: خلاص يعنى مش غلطنا فى سياده السفيره
فاطمه: ياربى على القرف اللي على الصبح دا انتِ عايزه ايه
البنت: قومى من المكان دا أنا عايزه اقعد هنا
فاطمه باستفزاز: ولو قولتلك انى مش هقوم هو المكان دا اتكتب بإسمك وبعدين ما فى اماكن كتيره اهو اقعدى فى اى مكان انشالله تقعدى حتى فى مقلب الزبا*له اللى انتِ جايه منو
البنت: انتِ بتكلمينى كده ليه انتِ متعرفيش أنا مين
فاطمه: لا معرفش
البت: أنا يارا المنشاوى بت رجل الاعمال المعروف اشرف المنشاوى
فاطمه بسخريه: حصلنا الرعب والتهديد
يارا بصوت عالى: دا أنا هخلى بابى يرفدك من الكُليه دى
فاطمه بتريقه: يامى يامى يامى خوفت أنا كده وانتِ بتعلى صوتك ليه اصلا
يارا بصوت عالى: وانتِ مالك أنا اعلى صوتى براحتى
نادر سمع الصوت العالى
نادر ليارا: فى ايه وايه الصوت العالى دا انتِ فى جامعه محترمه
يارا بزعل مصطنع: شوفت يا نادر البتاعه مش عايزانى اقعد فى كافيه الكُليه
نادر بغضب: اولا أنا بالنسبالك دكتور نادر مش نادر وثانيا هى ليها مش اسمها بتاعه
نادر لفاطمه: تعالى على المكتب بتاعى يا فاطمه
مشيت فاطمه ورا نادر لحد ماوصل المكتب دخلو ونادر قفل الباب وراه
فاطمه: والله البنت دى كدابه هى اللى قالت ليا قومى من المكان دا
فجأه نادر شد فاطمه لحضنو
نادر بحُب: أنا عارف يا حببتى انها كدابه وانا مصدقك انتِ
ابتسمت فاطمه وهى فى حضنو وبعدين بعدت
فاطمه: وبعدين انت ازاى تسمحلها تقولك يا نادر من غير دكتور
نادر: والله انا مش عارف هى قالتها ليه بس أنا وقفتها عند حدها
فاطمه: طب أنا همشى عشان المحاضره
نادر: على فكره أنا اللى عليكِ
فاطمه: ماانا عارفه بس لازم امشى
نادر: بصى ممكن اعمل حاجه بس غمضى عنيكى الاول
فاطمه بإستغراب غمضت عنيها نادر قرب منها وقبل*ها فاطمه فتحت عنيها من الصدمه
فجأه الباب اتفتح
يارا: أنا أسفه يا دكتور نا....
نادر بعد من فاطمه
نادر بغضب: انتِ ازاى تفتحى الباب كده
يارا بصوت عالى جمع كُل الطلاب: الله الله بقا بتعملى محترمه وانتِ مقضياها مع الدكاتره يا زبا*له وكمان فى المكتب فى حاجه اسمها شُقق على فكرة
فاطمه بدموع وصدمه: شُقق
نادر قرب منها وضربها بالقلم
نادر بغضب: الشُقق دى اللى يعرفها امثالك يا زبا*له وعلى فكره فاطمه مراتى
يارا بصدمه: مراتك
نادر بغضب: ايوه مراتى واقسم بالله لو لمحت حد جايب سيرتها بحاجه مش عجبتنى مش هيحصل كويس يلا كُل واحد على المحاضره بتاعوو
كُل الطلاب مشيت
يارا بدموع: وانا انا كُنت بحبك
نادر: والله انا محبتكيش ومحدش قالك حبينى
يارا: فعلاً دى غلطتى انا أنا اسفه يا دكتور وانا اسفه يا فاطمه
مشيت يارا ونادر قرب من فاطمه ومسح دموعها
نادر بحنان: خلاص ياحببتى الموضوع خلص
فاطمه: حرام عليك انت جرحتها
نادر بهدوء: صدقينى اللى انا عملتو دا هيغيرها كتير
فاطمه: طب انا هروح المحاضره
نادر: يلا بينا
عند عبير
عبير: يابت تعالى نروح للدكتور انتِ باين عليكِ تعبانه ووشك اصفر
هند بتعب: لا يا ماما انا كويسه متقلقيش انا هروح اعمل حاجه سُخنه ليا
لسه بتقوم عشان تتحرك مكملتش خطوتين واغمى عليها
عبير بخضه: بانتى
اتصلت بالدكتوره
بعد فتره خرجت الدكتوره
عبير: خير يا دكتوره البت مالها
الدكتوره بإبتسامة: مبروك بنت حضرتك حامل فين جوزها عشان نفرحو
عبير بصدمه: حامل ازاى
بهتت ابتسامه الدكتوره وقالت: هى مش متجوزه ولا ايه
عبير بكذب: ها لا طبعاً متجوزه بس جوزها فى الشغل
الدكتوره: طب الف مبروك عن اذنك
عبير: اتفضلى
مشيت الدكتوره ودخلت عبير عند هند
عبير وهى بتضرب هند بالقلم
عبير: انتِ يا هند تعملى كده
هند بدموع: والله انا كُنت فاكره جمال هيتجوزنى
عبير بسخريه: جمال يتجوز امال فيروز هربت ليه جمال يلعب بالبنات لاكن يتجوز لا
هند بدموع: طب هنعمل ايه
عبير: هضطر اقوم محامى لجمال وابوكى فى اسرع وقت عشان بدل ما نتفضح
عند فيروز
دخلت المكتب فيروز المكتب وهى شايله الكُتب
فيروز: انا جيت اهو
دياب: تعالى نفطر الاول وبعدين اذاكرلك
فيروز: حاضر
بعد فتره خلصو فطار
دياب: يلا تعالى اذاكرلك
فيروز: يلا بينا
دياب ذاكر لفيروز وفيروز كانت منبهره بشرحو
بعد 4ساعات
فيروز: اااه ايه التعب دا
دياب: تستاهلى عشان زنقتى نفسك
فيروز: بس انت شرحك حلو خالص
دياب بغرور: ما انا عارف
فيروز: يخرب بيت تواضعك
دياب بخبث: طب فين تمن الشرح
فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس
قام دياب من مكانه وقرب من فيروز
دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى
فيروز: انت بتقرب ليه دياب بص وراك كده
دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها
دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى
فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع
دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه
فيروز قربت منو وقب*لت خدو
دياب برفعه حاجب: ايه دا
فيروز ببراءة: بو*سه
دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها
فجأه باب المكتب اتفتح
قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل.....
قاسم بصدمه:.........
Stooop
البارت الرابع عشر…
دياب بخبث: طب فين تمن الشرح
فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس
قام دياب من مكانه وقرب من فيروز
دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى
فيروز: انت بتقرب ليه دياب طب بص وراك كده
دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها
دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى
فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع
دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه
فيروز قربت منو وقب*لت خدو
دياب برفعه حاجب: ايه دا
فيروز ببراءة: بو*سه
دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها
فجأه باب المكتب اتفتح
قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل.....
قاسم بصدمه:ايه دا هو جيت فى وقت غير مناسب ولا ايه
دياب بعد عن فيروز وفيروز خبت وشها فى حضنو
دياب بغيظ منو: مش تخبط على الباب يا حيو*ان انت وبعدين انتِ مخبيه وشك ليه هو انا شاقطك
فيروز وهى مخبيه وشها فى حضنو: اسكت بقا انت السبب
قاسم بضحك: خلاص والله مكنتش اعرف كنت فاكر انك بتشرح ليها
دياب: اطلع بره يا قاسم
قاسم بضحك: خلاص طالع بس متنساش لما تخلص شرح تمسح بوقك من الروج
طلع قاسم وهو بيضحك
فيروز طلعت من حضنو: عجبك كده
دياب: وأنا اعرف منين انو هيدخل من غير ما يخبط
فيروز: اوعى كده أنا هطلع
دياب: استنى تطلعى ايه بس هو احنا كنا بنقول ايه
فيروز: تصدق أنا كنت فكراك محترم
دياب بضحك: أنا محترم مع كل الناس إلا معاكى ومش هتخرجى من هنا إلا لما اخد تمن الشرح كلو
فيروز بوجه باكى: سيبنى اطلع زمان قاسم فضحنا برا
دياب: خلاص صعبتى عليا يلا نطلع
طلع فيروز ودياب وقاسم كان بيضحك
قاسم بضحك: خلصت شرح يا دياب
دياب: اه يا خويا خلصت
فيروز بإحراج: أنا هطلع فوق
طلعت فيروز فوق
دياب: هاا يا قاسم كنت عايزنى فى ايه
قاسم: الفيزا بتاعتى خلصت وكنت عايزك تحط فيها فلوس بس لقيتك مش فاضى
دياب بابتسامه صفرا: أنا هقفل الفيزا بتاعتك نهائى عشان ارتاح منك واربيك
قاسم بضحك: والله يا عم ما كنت اعرف ان الشرح بتاعك كده
دياب بضحك: بس ايه رأيك فى شرحى
قاسم بضحك: بصراحه انت فى الشرح معندكش ياما ارحمينى
دياب: اه صح امال المرتب بتاعك فين انت عميد يعنى مرتبك كويس
قاسم: ماحنا لسه فى نص الشهر والمرتب خلص وبعدين انت باصص فى المرتب
دياب: ياعم روح أنا ابص ليك يا معفن
قاسم: فعلاً هو دا حب الاخوات هاا هتحط ليا فلوس
دياب: خلاص ماشى هحط وامرى لله
قاسم: يحيى العدل يلا أنا طالع فوق
دياب: يلا أنا طالع معاك
بعد مرور شهر الامتحانات
يوم النتيجه
يونس بفرحه: الحمدلله نجحت وطالع التانى على الكليه
هاله: مبروك يا يونس
يونس وهو بيبوس ايدها: الله يبارك فيكِ ياما
قاسم: مبروك يا يونس
يونس: الله يبارك فيك يا قاسم
ورد بفرحه: أنا كمان نجحت وطلعت التالته
هاله: مبروك يا ورد
ورد: الله يبارك فيكِ ياماما
يونس: الف مبروك يا ورد
ورد: الله يبارك فيك يا يونس
قاسم وهو بيحضنها: الف مبروك يا حبيبه اخوكى
ورد: الله يبارك فيك يا قاسم
فيروز نزلت من فوق
فيروز: ها عملتو ايه
يونس: الحمدلله نجحنا أنا طلعت التانى وورد طلعت التالته
فيروز: الف مبروك ليكم وامل وليلى عملو ايه
قاسم: انا اتصلت بليلى قالت انها طلعت الخامسه
يونس: وأنا اتصلت بأمل قالت انها طلعت الرابعه
فيروز: الف مبروك ليهم وانا اتصلت بفاطمه قالت ليا انها طلعت التالته
يونس: وانتِ شوفتى نتيجتك
فيروز: لا دياب قالى انو هيشوفها ليا فى الكليه نفسها بس مش عارفه ليه اتأخر
دياب: انا جيت اهو
فيروز بلهفه: ها جبت كام
دياب بتمثيل: اياً كانت النتيجة لازم نحمد ربنا عليها وانتِ السنادى حصلت ليكى ظروف كتيره.
فيروز بحزن: هو أنا جبت درجه وحشه
دياب بتمثيل: للاسف انتِ طلعتى الاولى على الكليه
فيروز بفرحه: ايه دا انت بتقول ايه
دياب: اه والله جبتها من الكليه نفسها
فيروز وهى بتضرب دياب فى دراعه بهزار: حرام عليك خضتنى والله
دياب اخدها فى حضنو: الف مبروك يا روز
فيروز بابتسامة: الله يبارك فيك يا دياب
قاسم: ايه يا دياب احنا هنا
دياب: لو عندك دم امشى
يونس لقاسم: ياااه على الكسفه اللي انت فيها يا حازم
كُلهم باركو لفيروز
دياب بيدى هديه لفيروز: خدى الف مبروك
فيروز: الله يبارك فيك بس ايه دى
دياب: افتحى وشوفى
فيروز فتحت الهديه ولقيتو تليفون هديه
دياب: قولت اجيب ليكِ تليفون بدل اللي اتسرق منك
فيروز بابتسامة : شكراً خالص يادياب
دياب بإبتسامة: العفو على ايه يعنى أنا مش عملت حاجه وبما انك نجحتى فإيه رأيك بعد فرحنا تشتغلى معايا فى الشركه ولاعندكمانع
فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع
عند عبير
عبير: يلا يا هند عشان نروح الزياره لابوكى ولجمال
هند: يلا بينا
راحو القسم ودخلو زياره لسالم وجمال
عبير: عامل ايه يا سالم
سالم: الحمدلله كويس انتِ عامله اية يا عبير
عبير: كويسه ايه اخبارك يا جمال
جمال: عادى زى مانتِ شايفه
عبير: أنا كلمت محامى كويس عشان القضيه بتاعتكم
سالم: طب كويس يا عبير بس ليه وشك اصفر يا هند
هند توتر: لا عادى أنا اخده دور برد
جمال: لا متكلميش حد احنا هنعرف نتصرف
هند بتسرع وغباء: لا احنا لازم نكلم عشان تطلعو من السجن وانت كمان لازم تطلع عشان تشوف حل فى المصيبه اللي انت عملتها فيا
عبير قرست هند فى دراعها
سالم: باستغراب: مصيبه ايه يا هند
عبير: لا مفيش مصيب.......
قاطعها سالم
سالم: أنا بكلمها هى مش انتِ مصيبه ايه انطقى
هند: ما تتكلم يا جمال ساكت ليه
جمال ببرود: قصدك على انك واحده رخي*صه وسلمت ليا نفسها اكيد بعد اللى حصل تكونى حامل بس شوفى مين ابو الواد يا حلوه يا عسكرى رجعنى الحبس بتاعى
العسكرى: الزياره لسه مخلصتش يا مسجون
جمال: يا عم أنا عايز اروح دلوقتى
العسكرى اخد جمال على الحبس بتاعه
سالم بحزن: ليه تعملى كده ياهند
هند بدموع: أنا كنت فاكره انو هيتجوزنى
سالم وهو حاطط ايده على قلبو
عبير: مالك يا سالم
سالم: لا رد
عبير بصراخ: حد يجيب لنا دكتور بسرعه
تسريع الاحداث
جات عربية الاسعاف واخدت سالم وكان معاه هند وعبير واخدوه على المستشفى
فى الاوضه بتاعه سالم
سالم وهو بيتكلم بالعافيه: اطلعى بره مش عايز اشوف وشك انتِ لا بنتِ ولا اعرفك وانتِ ياعبير اتصلى بفيروز خليها تيجى حالا
عبير بضيق: وانت عايزها فى ايه
سالم بضعف: وانتِ مالك اتصلى وخلاص
عبير بضيق: انا مش معايا رقمها بس انت معاك رقم دياب الهوارى فى تليفونك والتليفون معايا اتصل عليه واخليه يجيبها
سالم: اعملى اى حاجه المهم تيجى فى اسرع وقت
عبير بضيق: حاضر يلا يا هند نطلع بره
عند فيروز
كلهم قاعدين على التلفزيون فجأه تليفون دياب رن
دياب: الو
عبير: دياب الهوارى معايا
دياب: ايوه أنا مين معايا
عبير: أنا عبير مرات ابو فيروز
دياب بغضب: انتِ عايزه ايه
عبير: ممكن تدينى فيروز بس عايزاها فى حاجه ضرورى
دياب: اهى معاكى لما نشوف اخرتها
فيروز اخدت التليفون
فيروز: الو
عبير: ايوه يا فيروز الحقى ابوكى تعبان وعايز يشوفك ضرورى واحنا دلوقتى فى المستشفى
فيروز بخضه: ايه مستشفى ايه
عبير: مستشفى ******* تعالى دلوقتى مفيش وقت
فيروز: حاضر أنا جايه حالا وقفلت
دياب: رايحه فين
فيروز: بابا تعبان وعايزنى اروح ليه
دياب: وانتِ عايزانى اوديكى ليه صح لا طبعاً أنا مش موافق
فيروز برجاء: عشان خاطرى يا دياب أنا لازم اروح دا مهما كان والدى برضو
فيروز كانت بتبص لدياب برجاء عشان يوافق
هاله: وديها ياولدى دا ابوها برضو
دياب بنفاذ صبر: خلاص روحى بس انا هروح معاكى روحى جهزى نفسك على ما اجهز نفسى
فيروز: حاضر
جهزت فيروز وجهز ودياب وفيروز قالت لدياب على اسم المستشفى
فى المستشفى
خارج غرفه سالم
عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال
هند: خلاص اللي حصل حصل
قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز
فيروز لعبير: بابا فين
عبير: اهو فى الاوضه دى
دياب لفيروز: أنا هستنى هنا
فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى
دخلت فيروز عند سالم
فيروز: ازيك يا بابا
سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه
فيروز: أنا الحمدلله وانت
سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه
فيروز بدموع: مسمحاك والله
سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى
فيروز: ايوه قاعد برا
سالم: طب اندهيه عايزه
فيروز: حاضر
فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد ماقنعت دياب انو يدخل دخل
سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز
فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو
دياب بعيون حمرا:....................
Stooop
البارت الخامس عشر…
فى المستشفى
خارج غرفه سالم
عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال
هند: خلاص اللي حصل حصل وبعيدين أنا بحب جمال
عبير: اتلهى على خيبتك حُب ايه وزفت ايه
هند: خلاص ياماما وبعدين اسكتى اهى فيروز جات
عبير بحقد: انتِ شايفه دياب طول بعرض وهيبه كده وقعت واقفه مش زيك رايحه تحبى جمال
قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز
فيروز لعبير: بابا فين
عبير: اهو فى الاوضه دى
دياب لفيروز: أنا هستنى هنا
فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى
دخلت فيروز عند سالم
فيروز: ازيك يا بابا
سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه
فيروز: أنا الحمدلله وانت
سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه
فيروز بدموع: مسمحاك والله
سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى
فيروز: ايوه قاعد برا
سالم: طب اندهيه عايزه
فيروز: حاضر
فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد مااقنعت دياب انو يدخل دخل
سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز
فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو
دياب بيبصله بعيون حمرا وساكت فجأه جهاز القلب بتاع سالم وقف والدكاتره دخلت وفيروز فى حاله صدمه ودياب ساكت
الدكتور: لو سمحتو اخرجو بسرعه
فيروز بدموع: لا أنا هفضل معاه
دياب وهو بيمسكها ويسحبها لبرا: يلا يا فيروز مينفعش تقعدى هنا اطلعى برا عشان الدكاتره يشوفو شغلهم
دياب طلع فيروز بالعافيه من الاوضه
عبير: فى ايه ما تردى عليا أنا عارفه انك وش م.....
نظره دياب ليها كانت كفيله تخرسها
دياب كان حاضن فيروز وهى بتبكى
بعد فتره الدكاتره خرجت
الدكتور بأسف: احنا عملنا اللي علينا بس للاسف البقاء لله
فيروز بدموع: لا انت كداب
دياب: خلاص يا فيروز هى دى سُنه الحياه
فيروز: عشان خاطري يا دياب سامحو
دياب: لا رد
فيروز: دياب ارجوك رد عليا عشان خاطرى سامحو أنا عارفه انو حرمك من حنان الاب بس ربنا اخد حقك
دياب بجمود: ربنا اللي بيسامح يا فيروز واذا كان عليا فأنا مسامحه عشان خاطرك يلا بينا
مشيت فيروز مع دياب
عبير: يلا بينا نخلص اجراءات الدفن والحمدلله انها مش اتكلمت فى الفلوس
هند: هو دا كُل اللي همك
عبير: ايوه الفلوس اهم حاجه عندى
خلصت عبير إجراءات الدفن وحتى مش عملت ليه عزاء
عند دياب
وصلو البيت فى الليل وفيروز راحت على اوضتها
هاله: فى ايه يا دياب فيروز طلعت بتبكى ليه
دياب بتنهيده: ابوها مات ياما
هاله: انا لله وانا اليه راجعون
دياب: وطلب منى انى أسامحه عشان خاطر فيروز
هاله: وانت عملت ايه
دياب: سامحته ياما
هاله: كُنت متأكده انك هتسامحه لانى ربيتك على السماح وانت قلبك طيب
دياب: انا طالع اوضتى
هاله: خدنى معاك انا كُنت هطلع لفيروز دا مهما كان ابوها برضو
طلع دياب على اوضته وهاله راحت عند فيروز
هاله خبطت على الباب وفيروز فتحت وكان فى عيونها دموع
هاله بطيبه: متزعليش يا فيروز ادعيله بالرحمه تعالى فى حضنى
فيروز دخلت فى حضن هاله وكانت بتبكى
فيروز: رغم انو ولا مره حسسنى بحنانه عليا كان كل تركيزه على هند وامها لاكن أنا لا حتى ماما كان بيعاملها وحش بس دا مهما كان والدى برضو
هاله: ادعيله بالرحمه يا فيروز وبعدين ما انتِ هتبقى مرت دياب يعنى بتى برضو ولا انتِ مش بتعتبرينى امك
فيروز بضحك وسط دموعها: لا طبعاً بعتبرك ماما
هاله: طب يلا انتِ مش خلصتى امتحانات ونجحتى أنا هقول لدياب يحدد معاد الفرح أنا هسيبك ترتاحى دلوقتى وبعدين نتكلم فى موضوع الفرح تصبحى على خير
فيروز: وانتِ من اهل الخير
فى اليوم التالى
بعد ما خلصوا فطار
دياب: أنا كُنت عايز احدد معاد للفرح
هاله: كنت لسه بتكلم مع فيروز امبارح
دياب: ايه رأيكم اخر الاسبوع دا
هاله: المهم رأى فيروز ايه رأيك يا فيروز
فيروز: معنديش مانع
دياب: خلاص يبقى على بركه الله
عند عبير راحو زياره لجمال
جمال: ايه سالم مات
عبير: ايوه مات امبارح
جمال: طب بصى خلينا فى المهم أنا عايز اطلع من هنا ضرورى
عبير: وأنا اعمل ايه يعنى
جمال: هقولك.................. عرفتى هتعملى ايه
عبير: موافقه وامرى لله وبعدين انت هتعمل ايه فى حكايه هند
جمال ببرود: والله بنتك وسلمت نفسها ودا ميخصنيش شوفى حل معاها
عبير: بس انت لازم تتجوزها
جمال بكذب: وأنا ايه عرفنى انو ابنى بس عشان الفضيحه أنا هتجوزها بس طلعينى من هنا الاول
عبير: خلاص موافقه
عند فيروز
كانت الكُل مشغول فى تجهيزات الفرح
قبل الفرح بيوم
فى اتيليه الفساتين
فاطمه: انا اخترت دا
ورد: أنا كمان اخترت
امل: وأنا كمان اخترت باقى ليلى وفيروز
ليلى: لا اهى ليلى اختارت باقى فيروز
فاطمه: ها يا فيروز اخترتى
فيروز: ايه رأيكم فى دا
امل: تحفه والله
فيروز: خلاص يلا بينا على البيت
تسريع الاحداث
فى يوم الفرح بليل الاغانى شغاله والكُل فرحان وبيرقص
فى اوضه الشباب
دياب واقف قدام المرايه بيحط البرفيوم بتاعه وهو لابس بدله سودا وساعه وكان شكله جذاب جداً
قاسم: يابختك بقيت عريس مش زينا
دياب: اهى عينك دى اللى هتجيبنى ورا
سليم: مبرووك بقا اوعدنا يارب
دياب: اصبر الصبر حلو
نادر: طب أنا كاتب كتابى ينفع اتجوز معاك
دياب: ياد ما تصبر انت وهو
يونس: صابرين والله
فى اوضه البنات
البنات بتوع الميك اب: ها ايه رأيك يا عروسه
فيروز بتبص لشكلها: واااو بجد تسلم ايدكم
فاطمه وهى بتحضنها: الف مبروك يا روز
فيروز: الله يبارك فيكِ يا فطوم
امل وورد وليلى: الف مبروك يا روز
فيروز: الله يبارك فيكم يا بنات عقبالكم
وبعدين الباب خبط
امل: أنا هروح افتح دا اكيد دياب
أمل فتحت الباب ودخل دياب وانبهر بجمال فيروز قرب منها وباس راسها وهى شبكت ايدها فى ايده والبنات عملو كده بردو كل واحده مع خطيبها
نزلو تحت فى الفرح وقعدو يرقصو والفرح كان جميل جدا
بعد ما الفرح خلص دياب اخد فيروز على اوضته دخلو وبعدين دياب قفل الباب
فيروز اول ما دخلت كانت بتفرك فى ايدها وبتبص للارض بخجل
دياب بشر: نورتى جحيمك يا روز
فيروز رفعت راسها بصدمه.................
Stooop
البارت السادس عشر…
بعد ما الفرح خلص دياب اخد فيروز على اوضته دخلو وبعدين دياب قفل الباب
فيروز اول ما دخلت كانت بتفرك فى ايدها وبتبص للارض بخجل
دياب بشر: نورتى جحيمك يا روز
فيروز رفعت راسها بصدمه: انت بتقول ايه يا دياب
دياب ببرود: ليه هو انتِ فاكره إنى ممكن احبك
فيروز بدموع: يعنى كُل الكلام دا كدب وانت مكنتش بت...
قطعت كلامها لما لقت دياب بيضحك جااامد وهى بتبص ليه بإستغراب وسط دموعها
دياب بضحك: والله انتِ بت هبله دخلت عليكى بس ايه رأيك انفع مُمثل صح (كان تمثيل صدقونى والله أنا ضد النهايات الحزينه😂)
فيروز وهى بتمسح دموعها: والله انت بنى ادم بارد ايه دا وقعت قلبى
دياب بضحك: تصدقى انتِ اى حد ممكن يضحك عليكِ ويقولك دياب الهوارى مش بيحبك يابت مفيش حد يقدر يوقع دياب الهوارى فى حُبه إلا انتِ طب ايه
فيروز: ايه
دياب: فى ايه النهارده فرحنا
فيروز بخبث: طب غمض عنيك
دياب باستغراب: اغمض عينى ليه
فيروز بضحك: عشان اديك تمن الشرح فاكر
دياب وهو بيسقف بإيده: دا أنا النهارده امى دعيالى
فيروز بخبث:طب يلا غمض عينك وهات ايدك وإلا هغير رأيى
دياب وهو بيغمض عينه: لا وعلى ايه الطيب احسن اهى عينى غمضتها وخدى ايدى
فيروز: استنى خمسه بس
فيروز راحت فتحت الباب بالراحه وبعدين مسكت ايد دياب وطلعتو برا الاوضه ودخلت بسرعه دياب فتح عينه من خبطه الباب
دياب وهو بيخبط: فيروز افتحى بلاش هزار
فيروز من ورا الباب: دلوقتى بلاش هزار صح مش انت اللى بتهزر وخليتنى ابكى
دياب: يابت افتحى بدل ما حد يشوفنا يقول ايه
فيروز: استحمل بقا يلا روح نام فى حضن قاسم او يونس
دياب: فيروز افتحى بدل ما اكسر الباب و اروح انام فى حضن مين دول ياكلو وشى
فيروز: تصبح على خير يا دياب
دياب: افتحى يابت انتِ يابت والله لاربيكى يا فيروز
دياب قعد قدام الباب وبعدين جات فى دماغه فكره وابتسم بخبث
عند فيروز
اخدت شاور ولبست بجامه حرير بيضا وبتنشف شعرها لقت انعكاس دياب فى المرايا
فيروز بخضه بصتلو: حرام عليك خضتنى
دياب وهو بيقرب: بقا أنا دياب الهوارى اطرد من الاوضه بتاعتى
فيروز وهى بترجع ورا: والله انت اللي استفزتنى لانك وقعت قلبى
حاوطها دياب بإيده: تعرفى قلبك وقع ليه عشان انتِ مش متأكده انى بحبك
فيروز: والله يا دياب أنا متأكده بحبك ليا بس انت بتعرف تمثل بجد أنا صدقتك
دياب بضحك: تعرفى انتِ لو مش بكيتى أنا كُنت هتكلم أكتر بس صعبتى عليا
فيروز بضحك: اه صح انت دخلت إزاى أنا قافله الباب بالمفتاح
دياب: دخلت من البلكونة
فيروز: اى دا ازاى
دياب: دخلت من الاوضه بتاعتك والبلكونه بتاعه اوضتك جمب بلكونتى فدخلت يلا نتوضى ونصلى مع بعض الاول
فيروز: أنا اتوضيت ادخل انت
دياب: خلاص هاخد شاور ولما اطلع نصلى
بعد فتره خرج دياب وهو لابس تيشرت بنص احمر وبنطلون رياضى اسود وفيروز لبست الاسدال
دياب بابتسامة: يلا نصلى
فيروز بابتسامة: يلا
صلى دياب بيها وبعد ما خلص قرأ دعاء الزوجين
دياب بإبتسامة: موافقه تبقى حرم دياب الهوارى
فيروز هزت راسها بخجل بمعنى ايوه
شالها دياب ليتم زواجهم وتبدأ حياتهم الزوجيه السعيده.
فى صباح اليوم التالى…
عند عبير
عبير: هند أنا رايحه لجمال هودى ليه الاكل دا
هند: يارب ياكلو بالسم الهارى
عبير: دلوقتى بالسم الهارى مش كُنتِ بتحبيه ولا عشان عمل عملتو السوده وغدر بيكِ تقولى كده
هند: والله هيكتب الواد بأسمو ورجلو فوق رقبتو
عبير: هو قال لما يطلع من السجن هيكتب الواد ويتجوزك عشان الفضيحه
هند: وهو هيطلع ازاى دى قضيه قتل
عبير: بصى اصل جمال قالى حُطى فى الاكل دواء بيوجع البطن ولما يودوه على المستشفى الهروب من هناك هيبقى اسهل يلا أنا همشى قبل ما أتأخر
هند: تما
عند جمال فى السجن
وصلت عبير عند جمال ودخلت زياره
جمال: هااا عملتى اللى قولت عليه
عبير: ايوه حطيت الد......
جمال: ايه وطى صوتك هتفضحينى
عبير: خلاص ايه دا ايوه كُل حاجه تمام
جمال : كده تمام واكمل بخبث خارج ليكِ يا فيروز وهخليكِ تبكى العمر كُله على دياب الهوارى انتِ ملكى أنا بس
عبير: جماال جماااال
جمال بإبتباه: نعم عايزه ايه
عبير: فى ايه انت أنا بكلمك من الصبح مش بترد عليا
جمال: مكنتش واخد بالى كُنتِ بتقولى ايه
عبير: كنت بقولك متنساش اتفاقنا أنا اطلعك من هنا وانت تتجوز هند
جمال بكذب: اه تمام
عبير *طب انت هتقدر تستحمل الدواء دا دا بيوجع البطن جامد الدكتور قالى
جمال: متخفيش هستحمل اى حاجه المهم اطلع من هنا
عبير: طب أنا هتواصل معاك ازاى
جمال بكذب: اول ما اطلع من السجن هاجى الفيلا ومعايا المأذون ونكتب الكتاب
عبير: طب كويس ربنا يستر وتعدى على خير
عند فيروز
دياب طلع من الحمام بعد ما اخد شاور وهو بينشف شعرو
دياب وهو بيصحى فيروز: فيروز انتِ يابت اصحى
فيروز بنوم: سيبنى شويه
دياب: اصحى عشان نفطر معاهم تحت
فيروز صحيت بضيق وشعرها نازل على عينها: هااا عايز ايه ارتحت كده اهو قومت لما نشوف اخرتها
دياب بضحك على شكلها وقال: طول عمرى بسمع عن امنا الغوله لاكن اول مره اشوفها
فيروز بغيظ شوحت عليه المخده وقالت:أنا امنا الغوله كده يا دياب خلاص أنا زعلانه منك
دياب بغمزه: خلاص هصالحك بطريقتى
فيروز بضحك: لا لا خلاص مش زعلانه خالص
دياب: ايوه كده اتعدلى المهم يلا خدى شاور عشان ننزل نفطر معاهم وبعدين نقعد فى الجنينه
فيروز: خلاص حاضر
بعد فتره خلصت فيروز ونزلت مع دياب
على سفره الطعام
ورد: هو دياب وفيروز مش هينزلو ياكلو
هاله: مش عارفه بس براحتهم
قاسم: اه يابختو دا زمانه هايص
فجأه قلم نزل على قفا قاسم وكان من دياب
دياب: اهى عينك دى هى اللى جيبانى ورا
قاسم وهو بيدعك قفاه وبيقول: اااه ايه ياعم هو قفايا دا ملطشه
يونس: تستاهل انت اللي جايب الكلام لنفسك
دياب قرب من ايد امه وباسها: صباح الخير ياما
هاله بطيبه: صباح الخير مبروك ياولدى
دياب: الله يبارك فيكِ ياما
يونس وورد: الف مبروك يا دياب
دياب: الله يبارك فيكم
قاسم: الف مبروك يا عم يابختك
دياب: الله يبارك فيك بس خف عينك دى عشان هتجيبنى الارض
قاسم: حاضر مش هتكلم خالص
دياب شاور لفيروز انها تعمل زيو وهى عملت كده
هاله وهى بتحضنها: الف مبروك يا مرت ولدى
فيروز: الله يبارك فيكِ يا ماما
كُلهم باركو لفيروز وكملو فطار فى جو أُسرى حلو
دياب: فيروز تعالى نقعد فى الجنينه
فيروز وهى بتمسك ايدو: ماشى يلا بينا
عند جمال
الخطه بتاعتو مشيت زى ماهو عايز وهرب ومحدش عرف مكانو
عند عبير
هند: كُنت عارفه انو هيغدر بينا ارتحتى كده
عبير: ما أنا عملت كده عشان خاطرك وبعدين هو هيروح فين اكيد هنعرف مكانو اه صح المحامى قال انو هيتصل على فيروز عشان سالم قبل ما يموت كان عامل وصيه والكُل لازم يتجمع
هند: هو فى حد بيعمل وصايا دلوقتى
عبير: هنعمل ايه فى ابوكى بقا
عند دياب
دياب وفيروز قاعدين فى الجنينه ودياب حاضن فيروز ومشغل اغانى متنوعه(عبدالحليم وام كلثوم ومحمد منير وفيروز معلش بقا عشان أنا بحب اسمع دول😂)قاطع اندماجهم تليفون دياب
دياب: السلام عليكم مين معايا
المحامى: وعليكم السلام يا دياب بيه أنا أشرف الدالى محامى المرحوم سالم المحمدى والد المدام
دياب بغضب: هو احنا مش هنحلص ولا ايه
اشرف: معلش يا دياب بيه بس لازم المدام تحضر النهارده لتوزيع الميراث فى فيلا سالم المُحمدى
دياب: والله اللى فى الخير يقدمو ربنا وهنشوف هنيجى ولا لا وقفل التليفون
فيروز: فى ايه يا دياب
دياب بتنهيده: المحامى اللى اسمو اشرف الدالى بتاع والدك عايزنا فى الفيلا النهارده لتوزيع الميراث
فيروز: طب تعالى نروح ونشوف فى ايه
دياب: حاضر تعالى نروح وامرى لله اصلى مش مطمن ليهم ممكن يكون مقلب منهم
تسريع الاحداث
وصل دياب وفيروز الفيلا وكان المحامى وعبير وهند متجمعين فى الصالون
المحامى وهو بيقرأ الوصيه: اعلن انا سالم المُحمدى وأنا بكامل قواى العقليه اننى كتبت الميراث بأكمله لابنتى فيروز سالم المُحمدى تعويضاً لها لما تسببت فيه من آلم وحُزن لها
فيروز بتبص لدياب بصدمه
وعبير وهند بيبصو لبعض
عبير بجنون: ازاى كتب ليها كُل حاجه يعنى أنا قتلت امها عشان الفلوس تبقى ليا وفالاخر يكتب كُل الفلوس ليها
فيروز بصدمه..............
Stooop
البارت السابع عشر
تسريع الاحداث
وصل دياب وفيروز الفيلا وكان المحامى وعبير وهند متجمعين فى الصالون
المحامى وهو بيقرأ الوصيه: اعلن انا سالم المُحمدى وأنا بكامل قواى العقليه اننى كتبت الميراث بأكمله لابنتى فيروز سالم المُحمدى تعويضاً لها لما تسببت فيه من آلم وحُزن لها
فيروز بتبص لدياب بصدمه
وعبير وهند بيبصو لبعض
عبير بجنون: ازاى كتب ليها كُل حاجه يعنى أنا قتلت امها عشان الفلوس تبقى ليا وفالاخر يكتب كُل الفلوس ليها
فيروز بصدمه: انتِ بتقولى ايه
عبير بشر: ايوه أنا اللى قت*لت امك عشان الفلوس تبقى ملكى الفلوس دى بتاعتى أنا بس
هند بإستغراب وصدمه: ماما انتِ بتقولى ايه
عبير بجنون: ايه مش مصدقينى ليه ايوه أنا اللى قتل*تها وهقت*لك يا فيروز
عبير راحت اخدت السكينه بسرعه وجريت على فيروز بس دياب كان اسرع والسكينه غرزت فى ايده هو والمحامى مسك عبير
فيروز بخضه لما شافت الدم: ديااااب انت كويس
دياب بألم بس مبين عكس كده: لا متخفبيش حد يطلب الشرطه للست دى
بعد فتره
وصلت الشرطه واخدت عبير
عبير بصراخ: مش هسيبك تتهنى بالفلوس يا فيروز ولو انا سبتك جمال مش هيسيبك وهو خرج من السجن وهيجيلك
الشرطه اخدت عبير
هند كانت بتبكى فيروز راحت جمبها ولسه هتحضنها هند زقتها بس دياب لحقها قبل ما تقع
هند بكُره: ابعدى عنى أنا بكرهك عمرى فى حياتى ما حبيتك
فيروز:بس أنا عمرى ما أزيتك
هند:لا أزتينى الكل كان بيحبك الكل بيطلب رضاكى انما أنا محدش يعرف إذا كنت عايشه ولا ميته حتى الانسان الوحيد اللى حبيتو حبك انتِ أنا بكرهك وهفضل اكرهك طول عمرى
أنا همشى من الفيلا عشان تقعدى فيه براحتك
فيروز: لا خليكى أنا مش هقعد هنا
هند بسخريه: ليه هتعملي دور الاخت الحنينه
فيروز: أنا عارفه انى مهما عملت انتِ هتفضلى تكرهينى بس أنا بعمل بأننا اخوات وهفضل احبك عن اذنك
مشيت فيروز من قبل ما تسمع رد فيروز
هند بدموع:كان نفسى نبقى زى الاخوات العاديين يا فيروز
بس مش قادره احبك
فى العربيه عند فيروز
فيروز بخوف: أنا خايفه يا دياب
دياب: خايفه من ايه
فيروز بتنهيده: خايفه من جمال
دياب بتصنع الخوف: ينهار اسود اه صح حتى انا هموت من الخوف من جمال الحقونى
فيروز: دياب أنا بتكلم بجد مش وقت هزار
دياب: أكيد لازم اهزر جمال مين دا اللي نخاف منو أنا مش بخاف غير من اللي خلقنى
فيروز: ايوه أنا معاك فى كده بس جمال مش سهل خالص
دياب: لا متخفيش مش هيقدر يعمل حاجه اطمنى طول ما انتِ معايا
ابتسمت فيروز وبعدين بصت من شباك العربيه
عند قاسم وسليم فى القسم
قاسم: ايه دا انت بتعمل ايه فى مكتب اللواء
سليم: والله أنا معرفش هو قالى تعالى على المكتب بتاعى
قاسم: حتى أنا كمان قالى كده
سليم: يلا اقعد وهنعرف كُل حاجه
قعد قاسم وسليم وبعد فتره دخل اللواء
اللواء: ازيكم يا ابطال عاملين ايه
قاسم وسليم: الحمدلله يا سياده اللواء
اللواء: طبعاً انتو عايزين تعرفو انتو هنا ليه
قاسم: ايوه يا فندم
اللواء: عارفين مين عاصم الحلواني
سليم: لا يا فندم منعرفهوش
اللواء: عاصم الحلوانى دا من اكبر تُجار المخد"رات بس فى نفس الوقت اكتر واحد حريص
سليم: وطبعا مش قادرين تمسكو عليه دليل
اللواء: بالظبط كده بس برضو حاطينه تحت المراقبه واخر تحريات جاتنا انو بيسافر اسبانيا كتير ودا خلانا نتأكد من ايه
قاسم: ان ليه علاقه بالمافيا الاسبانيه
اللواء: بالظبط وتحرياتنا فى اسبانيا اثبتت ان فيه عمليه كبيره هيعملها بكره لتهريب المخد"رات
قاسم: وايه المطلوب مننا يا فندم
اللواء: أنا كلفتكم انتو الاتنين بالمهمه دى لانكم اكفأ اتنين عندنا
سليم: تمام يا فندم وإن شاءلله نكون عند حسن ظن حضرتك
اللواء: أنا واثق فيكم بس لازم تحضرو حاجاتكم عشان تسافرو النهارده بليل
قاسم: ان شاءلله نكون عند ثقه حضرتك عن اذنك احنا هنمشى
اللواء: اتفضلو
مشى قاسم وسليم وكُل واحد راح بيتو
عند هند
هند اتصل عليها اشرف المحامى
هند: الو
اشرف: الو يا هند الحقى
هند: فى ايه يا استاذ اشرف
اشرف: جالى خبر من السجن ان امك انتحرت
هند بصراخ: ماما
تسريع الاحداث
راحت هند القسم وطلعو تصريح الدفن ودفنتها جمب ابوها
عند فيروز
فى الصاله دياب حكى ليهم كل حاجه
هاله: طب وانتِ هتعملى ايه دلوقتى يا فيروز
فيروز: هسيب الفيلا تعيش فيها هند لانها مهما كان اختى برضو
ورد: هى ليه بتكرهك كده
فيروز: عشان عبير امها كانت دايما بتكرها فيا هند لما كانت صغيره كانت طيبه كنا بنلعب مع بعض بس امها كرهتها فيا
يونس: هى دى معقول انسانه طبيعيه
دياب: الحقد بيعمل اكتر من كده اه صح كنت عايز اقولك بكره هنسافر مقر الشركه اللي فى تركيا عشان فى صفقه جديده وانتِ المترجمه الرئيسيه للشركه
فيروز: خلاص تمام
قاطعهم قاسم وهو شايل الشنط
قاسم: سلام انا همشى
هاله: انا قلبى مش مطمن يا ولدى اعتذر عن القضيه دى
قاسم قرب من ايد امو وباسها وقال: مينفعش يا ست الكُل أنا بعون الله هقبض عليه دعواتك انتِ بس
هاله: ربنا معاك
يونس: سلام يا قاسم هتوحشنا والله
قاسم: وانت كمان والله يا يونس
ورد: خلى بالك من نفسك يا قاسم
قاسم: حاضر يا ورد
فيروز: ربنا معاك
قاسم: اللهم آمين
دياب: خلى بالك من نفسك أنا عايزك بعون الله تقبض عليه يا بطل
قاسم: إن شاءلله يلا سلام عشان الحق سليم
مشى قاسم وسافر هو وسليم
تانى يوم
دياب وفيروز راحو الشركه اللي فى تركيا(ياريتنى كنت معاكم 😂)
الحوار مترجم
توم: لقد تشرفنا مستر دياب ها هما اولادى جاك وماشا
دياب: تشرفنا مستر توم
ماشا بدلع: اهلا مستر دياب
دياب بجمود: اهلا سيده ماشا اعتذر منك أنا لا اُصافح النساء لاننى اخاف على مشاعر زوجتى الحبيبه وحضن فيروز
ماشا بصت لفيروز بغضب وفيروز بصت ليها بإنتصار
جالك بإعجاب: اهلا سيدتى فيروز ومد ايده ليها بس دياب سلم عليه
دياب ببرود وهو بيضغط علي ايده: مغذره زوجتى لا تُصافح الرجال
جاك بعد ايده بالعافيه من ايد دياب
توم: لقد حجزت لكم سويت فى افخم الفنادق فى بلدى
جالك: مستر دياب هناك سهره الليله هل بيمكنك ان تأتى هذا طلبى الوحيد
دياب: أنا لا امانع سأذهب إلى الفندق
فى الليل فى اوضه دياب وفيروز
فيروز: أنا مش عيزاك تروح السهره دى
دياب وهو بيلبس: متخفيش يا حببتي أنا هروح بس
فيروز: خلاص خدنى معاك
دياب: لا خليكى هنا أنا مش مرتاح لجاك دا
فيروز: خلاص حاضر هقعد لما نشوف اخرتها
راح دياب مكان السهره
جالك: اوه اين زوجتك مستر دياب
دياب ببرود:اعتقد انه ليس من شأنك جالك
جاك بص ليه بغضب ودياب مردش عليه
ماشا بدلع: تفضل هذا الكأس مستر دياب
دياب شرب وحس الدنيا بتدور بيه
ماشا كانت بتبص عليه بخبث لحد ما اغمى عليه خالص
ماشا: هيا جاك احضره الى غرفتى
جاك: وزوجته أنا اريدها
ماشا: احضره الى غرفتى ثم احضر زوجته لتراه كما اتفقنا
جاك: اوك
تسريع الاحداث
دياب صحى لقى نفسو فى اوضه غير اوضته وقميصو مفتوح بعد كدا لاحظ ماشا زقها من على السرير
دياب بشر وهو بيلبس القميص بتاعه: ايه اللي حصل
ماشا:لقد شربت كثيرا ليله امس ثم حدث ما تراه الان
عند فيروز
لقت اللى بيخبط على الباب فتحت وكان جاك
فيروز: ماذا هناك
جاك: لقد وجدت مستر دياب فى غرفه ماشا
فيروز اول ما سمعت كده جريت على اوضه ماشا
عند دياب قاطع كلامه الخبط على الباب دياب راح فتح وكانت فيروز فى وشو
فيروز اول ما شافتو كده دموعها نزلت
دياب: فيروز والله انتِ فاهمه غلط
فيروز بدموع: أنا مش عايزه اسمع منك حاجه وجريت على الاوضه
ماشا بدلع: مستر دياب يجب ان تتزوجنى ل........
قاطعها قلم دياب اللى نزل على وشها
دياب بغضب: اخرسى يا ******انتِ فاكره لعبتك هتدخل عليا أنا عارف انك كنتِ حاطه منوم فى الكأس وأنا كُنت عامل حسابى من العيبكم ال*****كنت واخد برشام بيفسد مفعول اى حاجه والشراكه اللي بينا انا هلغيها وابقى قابلينى لو حد من الشركات التانيه اتعامل معاكم
وسابها ومشى وهى مصدومه انو عرف خطتها
راح اوضته
عند هند
رجعت الفيلا فجأه حد حط ايده على بوقها
جمال بهمس: متخفيش أنا جمال
هند: انت كنت فين
جمال: كنت مستخبى المهم كنتِ فين
هند بحزن:روحت دفنت ماما اتصلو عليا قالو ان هى انتحرت فى السجن
جمال بلامبلاه: طب بصى تعالى معايا دلوقتى الشقه بتاعتى يلا بينا مفيش وقت
تسريع الاحداث راحت هند مع جمال
عند جمال فى الشقه
جمال وهو بيشرب سجاره:بقا ابوكى كتب كل حاجه لفيروز
هند وهى بتقشر تفاح: ايوه
جمال: طب بصى انا هخطف فيروز وهق"تل دياب الهوارى
هند بشك:تق"تل دياب الهوارى ليه
جمال ببرود: عشان هتجوز فيروز
هند بغضب: طب وانا
جمال: وأنتِ ايه واحده ******قضيت معاها ليله وخلاص
هند: مش هسيبك يا جمال انتبهت للسكينه اللي فى ايده وبغضب غرزتها فى قلب جمال
هند وهى بتعرزها فى قلبو كذا مره ورا بعض: مش هسيبك تأذى حد تانى يا جمال
جمال روحه فارقت جسده وهى سابت السكينه وايدها وجمال غرقانين دم
هند بجنون مسكت التليفون: الو أنا عايزه ابلغ عن جريمه قتل فى العنوان*****وقفلت وبعدين مسكت السكينه وقطعت شرا"ينها
عند فيروز
دياب راح الاوضه لقاها بتلم هدومها
دياب وهو بيمسك ايدها: والله انتِ فاهمه غلط مفيش حاجه حصلت بينا
فيروز بسخريه: فاهمه غلط دا أنا شايفاك فى اوضتها
دياب: والله أنا محبتش غيرك هو سوء تفاهم
فيروز بدموع: طب فهمنى الصح
دياب حكى ليها كُل حاجه
فيروز: مش أنا قولتلك مش تروح السهره دى
دياب: محدش يقدر يلعب على دياب الهوارى انا بكره هفسحك فى تركيا كلها والسفقه أنا لغيتها ومحدش هيبص لشركتهم
فيروز: يلا بينا انا هموت وانام دا احنا الساعه 12
دياب: يلا بينا
بعد فتره الساعه 2
تليفون دياب رن
فيروز بنوم: ديااب تليفونك بيرن
دياب صحى من النوم
دياب: الو مين معايا
اللواء: الو يا دياب بيه انا اللواء عادل الاسيوطى
دياب: اهلا وسهلا بحضرتك خير فى حاجه
اللواء بأسف وحزن: أنا عايزك تمسك نفسك للاسف سليم ابن عمك اتصاب وهو فى مستشفى الجيش وقاسم اخوك استشهد فى العمليه
دياب بصدمه:..................
Stooop
البارت الثامن عشر…
بعد فتره الساعه 2
تليفون دياب رن
فيروز بنوم: ديااب تليفونك بيرن
دياب صحى من النوم
دياب باستغراب: دا رقم من مصر
فيروز: طب رد شوف فيه ايه
دياب: الو مين معايا
اللواء: الو يا دياب بيه انا اللواء عادل الاسيوطى طبعاً أنا كلمت حضرتك فى الشركه لاكن هما قالولى انك فى مقر الشركه فى تركيا وادونى الرقم الدولى بتاع حضرتك
دياب: اهلا وسهلا بحضرتك خير فى حاجه
عادل بأسف وحزن: أنا عايزك تمسك نفسك للاسف سليم ابن عمك اتصاب وهو فى مستشفى الجيش وقاسم اخوك استشهد فى العمليه
دياب بصدمه:انت بتقول ايه
عادل بحزن: أنا عارف ان الخبر وحش عليكم ربنا يصبركم هو فى مستشفى الجيش الوقتى
دياب قفل التليفون بسرعه وقام يلبس
دياب: يلا البسى بسرعه هننزل مصر الوقتى
فيروز محبتش تسأل وهو فى الحاله دى
تسريع الاحداث نزل دياب وفيروز مصر وراحو على البيت
يونس بدموع فى عينو: أنا كنت هتصل عليك يلا نروح المستشفى الوقتى
دياب بعيون حمرا: يلا بينا نروح
هاله بدموع: أنا عايزه اشوفه يا دياب
دياب: احنا هنروح نشوف يمكن سوء تفاهم
بعد فتره وصل دياب ويونس المستشفى
دياب: لو سمحت عايز اوضه سليم الهوارى
موظف الاستقبال: فى اوضه 102 يافندم
راح دياب ويونس الاوضه وشافو الدكتور طالع
دياب للدكتور: لو سمحت سليم الهوارى عامل ايه
الدكتور: هو الحمدلله كويس بس فى اصابه فى إيده ورجله
دياب بقلق: طب قاسم الهوارى عامل ايه
الدكتور بأسف: البقاء لله هو فى المشرحه
يونس وعيونه مليانه دموع: هى فين المشرحه دى
الدكتور: اخر الممر عن اذنكم
دياب ويونس راحو المشرحه والدكتور اللي هناك فتح تلاجه
دياب شال الغطا من على وش الميت اول مالقيه قاسم اغمى عليه ويونس سندو يونس اتصل بيهم كلهم وجو لدياب
فيروز: دياب انت لازم تاكل حاجه
دياب بيبص للفراغ ودموعه نازله فى صمت
هاله: خد كل يا دياب مينفعش كده
يونس: لو سمحت يا دكتور احنا هناخده معانا فى البيت واحنا هنراعيه
الدكتور: حاضر هكتب على تصريح حالا
سليم وهو بيمشى على العكاز: هو دياب عامل ايه دلوقتي
ساميه: زى مانت شايف اهو على الحال دا
سليم بحزن: امال فين ليلى
ليلى من وراه: أنا هنا اهو
سليم باستغراب: هو انتِ يعنى
ليلى: قصدك مش لابسه اسود ليه
سليم سكت
ليلى: أنا اقولك مش لابسه اسود ليه عشان قالى طالما قلبك حاسس بيا وبينبض يبقا ربنا معايا وأنا حاسه بيه وقلبى بيقول انو عايش وأنا هفضل استناه كل يوم لحد ما يجى وانا عندى امل بربنا انو مش هيكسر فرحتى
عند هند
فاقت لقت نفسها فى المستشفى
الظابط: كويس انك فوقتى لاننا كنا عايزين نسألك شويه اسأله
هند: اتفضل ولو عايز تاخدنى الحبس اتفضل لانى مفيش سبب اعيش عشانه
الظابط بابتسامه: لا أنا استاذ اشرف الدالى المحامى بتاعك هو قالى كل حاجه بس أنا حابب اسمع منك الاول نتعرف أنا ماجد الانصاري وانتِ
هند: هند سالم المُحمدى
ماجد بابتسامه: ها يا هند احكيلى وأنا اوعدك إنى هساعدك
هند حكت كل حاجه لماجد
ماجد: استاذ اشرف فاهم كل القضيه وصدقينى طالما انك كنتِ حامل منو فتصريح المستشفى ممكن يخليها قضيه دفاع عن النفس بس ممكن تاخدى للاسف سنه او سنه وكام شهر
هند: كنت هو حصل ايه
ماجد: البيبى نزل عشان فقدتى دم كتير لما قطعتى شرا"ينك
هند بدموع: الحمدلله يارب أنا عارفه انى غلطانه بس والله أنا اتعلمت من غلطى
ماجد: اهم حاجه تكونى فعلاً اتعلمتى وعيشى عشان الناس اللى بتحبك بجد مش اللى بيمثلو الحب
هند: هو ممكن يكون فى حد بيحبنى
ماجد بتسرع: اه فى أنا قصدى فى اختك فيروز
هند بحزن: فيروز ياترى هتسامحنى على اللى عملتو
ماجد: فيروز قلبها طيب وهتسامحك
هند: بس انت تعرف فيروز من فين
ماجد بابتسامه: هتعرفى كل حاجه بس فى الوقت المناسب
عند الواء عادل
سليم: ها يعادل بيه هنروح لسياده المشير أمجد
عادل: اه يلا بينا
راحو عند المشير امجد
عادل: انهارده عايز اكبر قوه عندنا عشان هنقبض على عاصم الحلوانى
امجد: انا عايز خطه محكمه أنا المره اللي فاتت مكنش فى خساير بس اكبر خساره استشهاد قاسم الهوارى
سليم: لا هو الحمدلله مكنش فى خساير اصلا
امجد: ازاى يعنى وقاسم
عادل بفخر: حضرتك هتعرف كل حاجه والحمدلله أنا تلاميذى كلهم دماغهم مستويات عليا والخطط بتاعتهم مفيش حد يقدر يكتشفها
امجد: انتو ازاى عرفتو ان فى عمليه النهارده واحنا وقفنا المراقبه
سليم بضحك:حضرتك هتفهم كل حاجه والله
امجد: القوه حالا هتبقى جاهزه
_عدى شهر على ابطالنا البيت عند دياب فى حاله حزن شديد وماجد واشرف بيحاولو يلاقو ثغره عشان تخفف الحكم على هند
عند قصر دياب
الباب خبط وورد راحت فتحت واتفاجأت
ورد بفرحه: ق قاااسم
ودخلت فى حضنو وهو شدد على حضنها
ورد بدموع فرحه وهى بتمسك وشو: انت ازاى عايش أنا مش قادره اصدق
قاسم بضحك: يعنى اروح اموت نفسى عشان ترتاحى
ورد بضحك وسط دموعها: لا لا بعد الشر عليك تعال معايا البيت كلو فى حاله حُزن من ساعه اللى حصل
قاسم بهزار: احنا هنسطعبط انتو عيله نكديه من قبل ما يحصل حاجه
ورد: طب يلا يا اخويا وحشنى هزارك
دخلو عند امهم وكانت قاعده بتدعى ربنا ودموعها نازله قاسم قال لورد تدخل هى الاول
ورد: ماما عندى ليكِ مفاجأه
هاله: ايه ها يا بتى
قاسم بغناء: ست الحبايب يا حبيبه
هاله بفرحه: قاسم ازاى تعال فى حضنى يا ولدى
قاسم جرى على حضنها وهى بتضمو ليها جامد
هاله: كان قلبى حاسس انك بخير بس ايه اللي حصل
قاسم: لا دى حكايه طويله وأنا جعان بصراحه ولما بجوع بزعل والله
هاله: من عنيا احلى اكل ليك يا حبيبي
قاسم: تسلمى يا ست الكل امال فينهم كده
هاله: كلهم نايمين
قاسم: طب بقولك ايه اعزمى حريم اعمامى وعيالهم بمناسبه انى بخير اصلى هموت واشوفهم
هاله: هكلمهم حالا
ورد بضحك: هتموت وتشوفهم ولا تشوف ليلى
قاسم: اه هموت واشوفها ارتحتى كده دا على اساس انك مش هتموتى وتشوفى سليم
ورد: خلاص اسكت دا خطيبى على فكره
قاسم: يعنى ليلى دى أنا شاقطها مهى خطيبتى برضو بقولك ايه اسكتى أنا رايح ليونس
ورد: أنا رايحه اساعد ماما
قاسم راح اوضه يونس لقيه نايم
قاسم جمب ودنو: يووووووونس
يونس بفزع: ايه فى ايه حصل ايه
قاسم: اقف ياد وحشتنى
يونس بفزع: اعاااااا عفريت قاسم هيقتلنى عشان بوظت ليه الشاحن
قاسم: نهارك اسود هو انت اللي بوظتو
يونس وهو بمسك دراع قاسم: ايه دا هو انت حقيقى
قاسم: لا خيال
يونس بفرحه حضن قاسم
يونس: ايه دا وحشتنى خالص
قاسم: وانت كمان والله ايه اخباركم من غيرى الايام اللي فاتت
يونس: والله البيت كان فى حاله حُزن ودياب مش بيتكلم مع حد خالص
قاسم: خلاص أنا رايح لدياب اصالحو
يونس: استنى فهمنى انت عايش ازاى
قاسم: لا دى حكايه طويله لما كلو يتجمع هحكيها واخلص هو انا هقعد كل شويه احكى لحد
يونس: طب روح لدياب
قاسم: والله أنا حاسس انى هبيت فى الاسطبل النهارده
يونس بضحك: اه ربنا يستر بصراحه دياب اتأثر جامد الفتره اللى فاتت
قاسم راح خبط على اوضه دياب وهو فتح ووقف مصدوم
قاسم وهو فاتح دراعه: حبيب قلبى خش فى حضن اخوك يا فواز
دياب ضحك من الصدمه والفرحه وهو بيحضنو قال: والله وحشنى هزارك يا رخم دا انت وجعت قلبى
قاسم: الف سلامه عليك من الوجع
وهما بيتكلمو سمعو صوت حاجه دبت فى اوضه دياب
قاسم: ايه دا
دياب: مش عارف هدخل اشوف في ايه
دخل دياب ولقى فيروز واقعه على الارض جرى عليها
دياب بخضه وهو بيضرب ضربات خفيفه على وشها: فيروز قومى يا فيروز
بس مفيش رد
دياب شالها وحطها على السرير وطلع لقاسم
قاسم: فى ايه
دياب: معلش يا قاسم اتصل بالدكتوره بسرعه خليها تيجى فى اسرع وقت
قاسم: حاضر
تسريع الأحداث
وصلت الدكتوره وكشفت على فيروز وطلعت
دياب: خير يا دكتوره
الدكتوره: مبروك المدام حامل
دياب بصدمه وفرحه: حامل هبقى اب
هاله بفرحه: الف مبروك يا دياب
كلهم دخلو لفيروز وباركو ليها
فيروز حطت ايدها على بقها من الفرحه: أنا مش مصدقه
دياب:الحمدلله عايزك تهتمى باكلك ومفيش شغل فى الشركه تانى
الباب خبط
دياب: مين
ورد من ورا الباب: أنا يا دياب
دياب: ادخلى يا ورد
ورد دخلت
ورد: حريم اعمامى وصلو وماما بتقولكم انزلو عشان الاكل
دياب: حاضر يا ورد قوليلها نازلين
ورد: حاضر عن اذنكم
مشيت ورد
دياب: يلا ننزل عشان الاكل
فيروز: يلا
نزلو تحت والكل عرف بخبر حمل فيروز وقضو جو أسرى حلو
بعد ما خلصو أكل
ورد: ها يا قاسم احكى اللى حصل
قاسم: بصو احنا طلعنا العمليه دى بس للاسف هما كانو عاملين احتياطاتهم والحمدلله مكنش في اى خسائر من عندنا أنا وسليم بس اللى اتصبنا سليم كان فى حته جمب زمايلى فعشان كده لحقوه اما أنا اتصبت فى مكان كان جمب رجاله عاصم الحلوانى فأخدونى معاهم وحطو واحد من رجالتهم اللى قتل"ناهم
دياب: بس ازاى دا كان نفس شكلك
قاسم: اه ما هما عملو حاجات فى وشو خلوها نفس ملامحى
بس انتو لو بصيتو على ايدو هتلاقو فيها وشم
يونس: بس ليه اخدت معاه
قاسم: هو اخدنى عشان يعذبنى انما أنا عملت نفسى فاقد الذاكره فخلانى من رجالتو
فاطمه: مش انت بتقول انو ذكى ازاى مجبش دكتور يكشف عليك
قاسم: ما أنا بقا كنت عامل حسابى و اخدت برشام بيعمل فقدان ذاكرة لمده يومين فلما جاب الدكتور وكشف ظهر له انى كنت فاقد الذاكره فعلا بس انا كنت بنقل كل الاخبار للوزاره عندنا
امل: طب فى حد كان يعرف انك عايش
قاسم: اه اللواء عادل وسليم
دياب بغيظ: اه يابن 🐕 وبتمثل انك زعلان طب كنت فهمنى
سليم بضحك: الله وأنا مالى يا لمبى ما الخطه كانت هتبوظ
كلهم ضحكو وعادت السعاده مره اخره
عند هند
خرجت من المستشفى وماجد اخدها فى حبس خاص عشان مش حابب تختلط بالمساجين وكانو بيعملو اقسى جهدهم هو واشرف المحامى عشان يخلوها دفاع عن النفس وفعلا المحكمه اخدت بكده لان مفيش زواج بينهم وقرار المستشفى انها كانت حامل فخلوها دفاع عن النفس بس للاسف اخدت سنه
عند دياب
قاسم: دياب
دياب: ايوه يا قاسم
قاسم: أنا عايز اتجوز ليلى
دياب بابتسامة: خلاص تمام أنا موافق وكلكم تتجوزو فى يوم واحد نادر وفاطمه وسليم وورد ويونس وامل وانت وليلى
قاسم: يحيى العدل وربنا احلى اخ طب الفرح امتي
دياب: هو كده كده نادر قالى عايزه الشهر الجاى وانا موافق يبقى ان شاءلله الشهر الجاى
قاسم: خلاص تمام
قبل الفرح باسبوع .............
Stooop
البارت التاسع عشر…
عند دياب
قبل الفرح بإسبوع وهما كُلهم قاعدين فى الجنينه
دياب: أنا قررت ان احنا نعمل فرح لاتنين وكتب الكتاب لاتنين تانين وبعد اسبوعين فرحهم بدل ما يبقو فرحين مع بعض عشان الحسد
أحلام: عين العقل حتى أنا كُنت هقولك كده دا العين فلقت الحجر
ساميه: طب هيبقى مين اول اتنين فى الفرح ومين فى كتب الكتاب
دياب: أول اتنين فى الفرح هو نادر وفاطمه وقاسم وليلى وكتب الكتاب يونس وأمل وسليم وورد
هاله: قرار كويس
قام سليم وهو حاطط ايده فى وسطه: نعم ياخويا اشمعنا أنا اللى يبقا كتب كتاب طب ماتخلى قاسم
قاسم بإستفزاز:مينفعش لانى ببساطه اكبر منك بشهرين
سليم: محسسنى انهم سنتين انا مليش دعوه أنا عايز فرح
دياب: على فكره انا ممكن اخليك بعد سنه فهتسمع الكلام من سُكات ولا لا
سليم بوجه باكى: الله يخليك يا دياب جوزنى معاهم
قاسم بضحك: حرام عليك يا دياب الواد هيبكى
دياب: خلاص يخرب عقلك الفرح هيتعمل ليكم انتو الاربعه وهيتكتب كتابكم مع الفرح
سليم بصوت عالى: يحيي العدل
دياب: امال فين البنات
يونس: راحو الاتيليه عشان الفساتين
دياب: تمام
عند هند
كانت قاعده فى الحبس الخاص بيها لان ماجد مش عايزها تختلط بالمساجين دخل عليها ماجد
ماجد بإبتسامة: مردتش افطر غير معاكِ
هند: لا شكراً أنا مش جعانه خالص
ماجد: ومش عايزه تاكلى ليه بقا
هند بتوتر: هو انت ممكن تجيب ليا مُصَليه
ماجد بإبتسامة: اكيد طبعاً لو عايزه اجبلك هو انتِ هتصلى
هند بإبتسامة: إن شاءلله اصل من ساعه ما ربنا وقف جمبى واتحكم عليا بسنه واحده وانا فى حاجات انا غلطانه فيها فعلاً والحمدلله الواحد اتعلم من غلطو بس عمرى ما هنسى اللي حصل معايا دا
ماجد: لو فضلنا فاكرين الماضى هنضيع الحاضر والمستقبل احسن حاجه إنك مش تفكرى فى الماضى وأرميه ورا ضهرك يلا قوليلى ايه اول حاجه هتعمليها لما تطلعى من هنا
هند: اول حاجه انى هصلح علاقتى بفيروز أنا أذيتها كتير وهى ملهاش ذنب
ماجد: اه صح هى ليه يعنى احم كُنتِ بتكرهى فيروز كده
هند: تعرف أنا وفيروز كنا بنحب بعض جداً لما كنا صغيرين كُنت انا وهى واحد بس ماما دايما كانت بتزعقلي عشان بلعب معاها كانت بتزرع الحقد بتاها ناحية فيروز ومامتها فيا انا لحد ما لقيت نفسي بتغير 180درجه بعد ما كنت بحب فيروز بقيت بكرها
ماجد: يلا حصل خير المهم انك تصلحى علاقتك بيها
هند: ان شاءلله أنا ناويه اعمل كده بس هى هتسامحنى
ماجد: فيروز قلبها طيب
هند: هو انت تعرفها من فين
ماجد بضحك: معقول مش عرفانى
هند: لا مش عارفه بصراحه
ماجد: انا ماجد الانصارى كنت ساكن فى الفيلا اللى جمبكم زمان بس لما والدى اتوفى غيرنا السكن بتاعنا
هند: اهاا افتكرت ابن طنط دولت صح
ماجد بضحك: ايوه انا اخيراً الذاكره رجعت
هند بضحك: اه دا شكلك اتغير خالص انا معرفتكش
ماجد: اه شكلى اتغير من ساعه ما دخلت كليه الشرطه هو احنا مش هناكل ولا هنقضيها كلام
هند : لا يلا ناكل
فى يوم الفرح
فى غرفه دياب
دياب لابس بدله رمادى وكان شكله جذاب جداً
وفيروز كانت لابسه فستان بس بتبص لدياب بضيق
دياب بضحك: مالك زعلانه ليه
فيروز: واالله يعنى مش عارف ليه
دياب: اهاا عشان مش مخليكى ترقصى
فيروز: اه عشان خاطري متخفش مش هعمل مجهود
دياب: والله دا انتِ لما بتطلعى السلم روحك بتطلع
فيروز: ماشى اتريق اتريق وبعدين جات فى دماغها فكره وابتسمت بخبث
فيروز قربت من دياب وحطت ايدها ورا رقبتو
فيروز: طب لو قولتلك عشان خاطر البيبى
دياب برفعه حاجب: هو انتِ فاكره كده هتغرينى يعنى برضو مش هتتحركى من الكرسي
فيروز بعدت عنو وقالت: تمام يا دياب متكلمنيش تانى
دياب: احسن انا مش هكلمك
فيروز بوجه باكى: يابنى الكُل هيرقص
دياب مسك ايدها وباسها: ياحببتى أنا بعمل كده هشان خاطر البيبى الكل هيرقص عادى لاكن انتِ لسه فى اوله
فيروز: خلاص مش هتحرك من مكانى
دياب: شطوره ايوه كده اسمعى الكلام يلا أنا هروح عند الشباب وانتِ روحى عند البنات
فيروز: ماشى
عند الشباب
كانو كلهم خلصو لبس قاسم ويونس وسليم لابسين بدل سوده
سليم بغناء: ياولاد بلدنا يوم الخميس
يونس: هكتب كتابى وابقا عريس
سليم: والدعوه عامه وهيبقى لامه
يونس: وهيبقى ليا فى البيت ونيس
قاسم: النهارده فرحى ياجدعان
دياب من على الباب: هو انتو مش بتزهقو من الصبح بتغنو ايه دا
سليم: ياعم الواحد فرحان مش مصدق والله
دياب: ولا أنا بصراحه مصدق انكم هتبقو ابهات فى المستقبل
يونس: ياعم متقلقش هتبقى حاجه فوق العظمه
عند البنات
فاطمه بضحك: معلش يا فيروز هو خايف عليكِ برضو
فيروز: ما أنا عارفه بس كان نفسي ارقص بصراحه
أمل: معلش
فيروز: بس سيبكم منى شكلكم حلو اوى
ليلى: دا انا هموت من التوتر
فيروز بضحك: أنا كنت زيك كده وجى دياب رعبنى اول يوم بس خدت حقى
ليلى باستغرب: اخدتى حقك ازاى وهو عمل ايه اصلا
فيروز بضحك: لا بلاش اقول عشان دياب ما يطلقنيش اسكت احسن
قاطعهم الخبط على الباب
فيروز راحت فتحت وكان دياب ومعاه الشباب ونادر جيه كمان معاهم وكان لابس بدله سوده برضو
نادر قرب من فاطمه وباس راسها وقال بإبتسامه: مبروك ياحببتى
فاطمه بخجل: الله يبارك فيك يا نادر
قاسم قرب من ليلى وباس راسها: مبروك عليا انتِ
ليلى كانت بتبصله بخجل
سليم لسه هيقرب من ورد ويعمل زيهم بس دياب وقف بينهم
سليم: ايه فى ايه
دياب بتضيق عين: لما تكتب الكتاب يعم الحلو
سليم: ياعم هتبقى مراتى والله
دياب ببرود: اهو انت بنفسك قولت هتبقى يبقى استنى
يونس بأدب: شوفت أنا مؤدب ازاى أنا مش هتكلم عشان انت تخلينى ابوس راس أمل
سليم: عليا النعمة ما انت عامل حاجه الا لما اعمل أنا الاول
وانتِ كمان يا فيروز لمى جوزك هاا
فيروز بضحك وهي بتشد دياب: خلاص يا دياب احنا ملناش دعوه
دياب بعند: وأنا مش هخليه يبوس راسها الا بعد كتب الكتاب
سليم: ما خلاص وبعدين انت ناسى عملت ايه يوم كتب الكتاب
دياب ببراءه: معملتش حاجه
قاسم: حصل والروج يشهد
دياب: اطلع منها انت يا قاسم انت لسه داخل دنيا متخلنيش ادخلك اخره
قاسم بخوف مصطنع: لا أنا اسكت احسن
فيروز بتمثيل: ديااب الحقنى مش قادره
دياب بقلق: فى ايه مالك
فيروز بتمثيل: لا ودينى الاوضه مش قادره
دياب اخد فيروز على الاوضه واول ما خرج قرب سليم من ورد وباس راسها: مبروك معقول القمر دا بقا بتاعى أنا
ورد بخجل: الله يبارك فيك
يونس قرب من امل وباس راسها: اخيراً السنين عدت وبقيتى بتاعتى انا الف مبروك
أمل بخجل: الله يبارك فيك
عند فيروز اول ما دخلت الاوضه
دياب: خلاص ارتاحى انتِ هنا
فيروز: لا أنا بقيت كويسه
دياب بيقلدها: امال ايه هو اللي ديااب الحقنى
فيروز بضحك: أنا مش بتكلم كده علي فكره وبعدين حرام عليك سيبهم يفرحو
دياب: بس انتِ وقعتى قلبى
فيروز: خلاص انا اسفه
دياب بغمزه: لا أنا عايز اعتذار بطريقه تانيه
فيروز بضحك: هو الاحترام دا معداش عليك
دياب بضحك: لا أنا محترم مع كل الناس إلا معاكى
فيروز: طب يلا بينا ننزل الفرح
دياب: يلا
نزلو الفرح وكل عروسه شبكت ايدها فى ايد عريسها ونزلو تحت وقضو اليوم فى فرح وسعاده
بعد فتره طووووووووويله كل عريس اخد عروسته لتبدأ حياتهم الزوجيه
بعد مرور 6 سنوات
يونس: يا دياااب ما تلم ابنك دا
دياب: مالو عمل ايه
يونس: عمال يبو"س فى البت بنتى
أسر بطفوله: ماهى هتبقى مراتى
يونس: أنا معنديش بنات للجواز
أسر بغرور لا يليق بطفل: وانت تطول واحد حلو زى
يونس بصدمه: دا طفل دا بس هقول ايه ما هى دى خلفت دياب الهوارى
دياب بضحك: طب ما تاخد رأى العروسه
يونس: ايه رأيك يا تاليه
تاليه بطفوله: انا موافقه يا بابي انا بحب أثر (أسر)
يونس: موافقه على طول كده طب حتى قولى سيبنى افكر
قاسم: الحمدلله أنا بنتى متعملش كده
دياب بضحك: الحق يا قاسم البت بنتك بتتباس هناك اهى
قاسم: ينهار اسود انت ياد يا مالك سيب بنتى يلا وانت ياعم نادر ماتلم ابنك
نادر بضحك: متخافش هيتجوزها
مالك بطفوله: انت مالك يا عمو انا بحبها ثح يا جوان
جوان بطفوله: ايوه أنا بحبو يا بابى وهو يبو"سنى عادى
قاسم بصدمه: ينهار اسود دا أنا معرفتش اربي خالص
قاطعهم دخول ماجد و هند اللي قربت من فيروز
هند بدموع: أنا عارفه ان مليش عين اكلمك بس أنا خدت جزائى سامحينى يا فيروز
ولسه هتمشى فيروز مسكت ايدها وحضنتها
فيروز بحب: انتِ اختى ياهند وانا هفضل احبك علطول والله وتعالى نبدأ مع بعض صفحة جديده وأنا كده كده مسمحاكى من زمان
هند: أنا موافقه اننا نبدأ مع بعض صفحه جديده
ماجد بهزار: أنا أسف انى قطعت عليكم اللحظه بس أنا طالب ايد هند هاا قولتى ايه
فيروز باستغراب: مين دا يا هند
هند: دا المقدم ماجد الانصارى كان الداعم الوحيد ليا ايام السجن
فيروز بإستغراب: سجن ايه
هند بضحك: لا دى حكايه طويله المهم ماجد الانصارى دا كانو جيرانا زمان فى الفيلا اللى جمبنا
فيروز: تبع طنط دولت
هند: ايوه تبعها
ماجد: ها قولتى ايه يا فيروز
فيروز بإبتسامة: تمام أنا معنديش مانع
ماجد بإبتسامة: خلاص يبقى الفرح الشهر الجاي
فيروز: على خيره الله وبما اننا هنبدأ صفحه جديده فأنا قررت هنبيع الفيلا بتاعه بابا والشركه انتِ تمسكيها ايه رأيك
هند: خلاص تمام أنا موافقه
دياب: بما اننا بقينا اهل فتعال ياماجد اقعد معانا وانتِ يا فيروز خدى هند
_قضو اليوم فى فرح وسعاده
بعد مرور سنه أخرى...........
Stooop
البارت العشرون والاخير…
تعريف بسيط لاولادهم
دياب وفيروز: خلفو أسر وتالين
ويونس وامل: خلفو تاليه ويزيد
وقاسم وليلى: خلفو جوان وزين
ونادر وفاطمه: خلفو مالك ورسيل
سليم وورد: جويريه وسيف
هند وماجد: ليث وداليا توأم عندهم سنه ونص
بعد مرور سنتين على الست سنوات
كانو كلهم واقفين حولين السفره وبيغنو اغانى اعياد الميلاد لجويريه بنت سليم هى عمرها سنه
بعد فتره خلص عيد الميلاد
أسر: يلا ياتاليه تعالى اوضتى
تاليه وهى بتمسك ايدو: اه يلا بينا
يونس: طب والله لو ما لميت ابنك عن بنتى انت عارف أنا هعمل ايه
دياب برفعه حاجب: هتعمل ايه يعنى شكل الاسطبل وحشك صح
يونس بهزار: لا مش هعمل حاجه أنا كنت بهزر اصلا
دياب: ايوه كده اتعدل
يونس بخبث: امال فين تالين
سليم: أنا شوفتها طلعت مع زين ابن قاسم
دياب: نعم ياخويا طلعت مع مين انت ياد ياقاسم ابعد ابنك عن بنتى
قاسم: يعم انت تطول ابنى اصلا
دياب بخبث: أمال فين جوان
يونس: أنا شوفتها طلعت مع مالك
قاسم: ياد يا نادر لم ابنك عن بنتى
نادر: متخافش هيتجوزها
قاسم بخبث: امال فين راسيل
دياب: طلعت مع سيف
نادر: هو اللي بنعملو فى الناس هيطلع علينا ولا ايه
قاطعهم دخول ماجد وهند وابنهم وبنتهم ليث و داليا اللى عمرهم سنه ونص (توأم يعني)
فاطمه لهند: انتِ علطول متأخره كده
ماجد: قوليلها دا أنا من الصبح مستنيها تخلص
هند بضحك: الله مش بجهز نفسى
ليلى: طب تعالى اقعدى معانا احنا طفينا الشمع من شويه
هند: اتفضلو الهدايا بتاعتهم
أمل: ليه تاعبه نفسك كده
هند: ولا تعب ولا حاجه هما زى ولادى
فيروز: تعالى يلا اقعدى معانا وانت يا ماجد دياب وكلهم قاعدين هناك روح ليهم
ماجد: تمام هاخد الولاد معايا
هند: خلاص تمام
عند الشباب
سليم: وانت يا يزيد مش ناوى تحب حد فى جويريه بنت سليم وداليا بنت ماجد
يزيد بطفوله: أنا هتجوز داليا يا بابى عثان(عشان) ليث هيتجوز جويريه
وبعدين قرب من داليا: يلا نلعب فى اوضتى
داليا بطفوله: لا مث(مش) هلعب معاك عثان(عشان) انت بتلعب مع البنات فى النادى
يزيد بطفوله: لا انا بلعب معاهم عادى بث(بس) أنا هتجوزك انتِ
داليا:خلاث(خلاص)هلعب معاك يلا
ماجد: أنا حاسس ان بتنى بتتشقط قدامى
قاسم: حاسس لا انت المفروض تتأكد
ليث لقاسم: عمو عمو
قاسم: نعم ياروح عمو
ليث بطفوله: هى جويريه صغيره ليه
قاسم بضحك: حكمه ربنا بقا
ليث بطفوله: اثل(اصل) أنا عايزها تكبر عثان(عثان) اتجوزها يلا انا هروح العب معاها
قاسم بضحك: دا ايه الاطفال دى
نادر: بقولكم ايه بدل الملل دا تعالو نشوى لحمه
دياب: والله فكره حلوه هروح انده فيروز ونجيب اللحمه
نادر بضحك: جيب اللحمه بس هاا
دياب: قصدك ايه
ماجد بضحك: قصده متبقاش شقى
دياب بابتسامه صفرا: على فكره أنا ممكن انده للرجاله دلوقتى يودوكى تنضفو الاسطبل لوحدكم لان انت ونادر اللي مجربتوش تنضيفه
ماجد ونادر: لا لا خلاص احنا أسفين
دياب: ايوه كده اتعدلو
عند الستات
فيروز: هند أنا كنت عايزه أسألك سؤال يعنى بس هو من زمان
هند: اسألى
فيروز: هو انتِ ليه مش جيتيلى علطول ليه استنيتى كل دا
هند: بصراحه أنا كُنت خايفه منك يعنى ممكن مش تسامحينى وكده ماجد كان بيقنع فيا بس أنا كُنت برفض هو سابنى فتره عشان ميضغطش عليا وبعدين اقترح عليا انى اجى وهو قالى انا هاجى معاكى
فيروز: طب كنتِ عايشه فين الفتره اللى فاتت دى كلها
هند: ماجد اجر ليا شقه اعيش فيها بس هو كان بيزورنى من فتره للتانيه عشان كلام الناس وكده اه صح يا فيروز هو انتِ ودياب اتقابلتو ازاى
فيروز حكت ليهم حكايتها من اول ما يونس قابلها فى القطر
فيروز بإبتسامة: دياب دا احلى حاجه حصلت ليا مكنتش اعرف انو ممكن يحبنى
دياب: فيروز ممكن تيجى المطبخ معايا
فيروز: حاضر
فيروز ودياب راحو المطبخ
دياب: بصى طلعى لحمه عشان احنا هنشوى
فيروز: حاضر
فيروز هى وبتطلع اللحمه من الفريزر لقت دياب وقف وراها ولبسها سلسله فيها اسمو واسمها
دياب بإبتسامة: أنا نفسى مكنتش اعرف انى ممكن احب حد كنت دايما بهتم بالشغل وبس امى كانت دايما بتزن عليا عشان اتجوز بس أنا كنت بقولها لما نصيبى ياجى هتجوز
فيروز وهى بتحضنو: أنا بحبك اوى يا دياب انت وولادنا اكبر نعمه فى حياتى
حضنها دياب وبعدين بعد عنها وقال: ايه رأيك فى السلسله
فيروز وهى بتمسك السلسله: تحفه عجبتنى اوى
دياب بغمزه: طب مفيش حاجه كده بمناسبه انها عجبتك
فيروز بضحك: اتلم يا دياب لحد يدخل يشوفنا
دياب ببراءه: على فكره أنا قصدى انك تقولى شكراً انتِ اللى دماغك شمال وبتخلينى اروح فى طريق الرزيله
فيروز بضحك: طب يلا نطلع اللحمه ونطلع بره بدل ما يقولو حاجه تانى
دياب بكذب: عارفه امى امبارح كانت بتتكلم معايا عارفه كانت بتقول ايه
فيروز: لا مش عارفه
دياب: كانت بتقول نفسى يكون ليك ولاد كتير يا دياب وانتِ عارفه دى امى ولازم انفذ طلبها امال فين رضا الام
فيروز بضحك: والله طب كانت بتقولك انت بس ولا ليهم كلهم
دياب: لا كانت بتقولى أنا بس
فيروز بضحك: طب ماشى أنا هروح اقولها
دياب: استنى هتقولى ايه انا بهزر
فيروز: ايوه كده
دياب وهو بيبص حوليه: طب ايه
فيروز: ايه
دياب: مفيش مكافأه كده بمناسبه الهديه
فيروز قربت منو وبا"ست خدو
دياب: هى المكافأة دى حلوه بس أنا عايز واحده احلى
فيروز فهمت: دياب اتلم لحد يدخل
دياب: والنعمه ما أنا ماشى الا لما اخدها قرب دياب من فيروز وقب"لها فجأه دخل زين ابن قاسم
زين بطفوله: ايه دا يا عمو انت بتعمل ايه
دياب بعد عن فيروز بغيظ وقال: هو يإما انت يإما ابوك يعنى انا اخلص من ابوك تطلع انت تفسد عليا اللحظات الحلوه
زين بكلام لا يليق بطفل: أنا مالى انت اللي نحس وبعدين لو عايز تبو"سها ادخل اى اوضه
دياب بصدمه: ينهار اسود مستحيل دا يكون تفكير طفل
فيروز: شوفت قولتلك حد هيدخل
دياب: استنى انتِ بس خد يالا هو انت عرفت دا منين
زين بطفوله: اثل(اصل) احنا لما كُل واحد بيعوز يبو"س حبيبتو بيروح على اى اوضه يعنى أثر(اسر) مع تاليه وجوان مع مالك ورسيل مع سيف ويزيد مع داليا وليث مع جويريه
دياب: ينهار اسود دا احنا المفروض نطلب بوليس الاداب والله مفيش غيرك اللي محترم
زين بطفوله: لا ياعمو ما أنا مع تالين
دياب وهو بيمسكو من قفاه: مع مين ياخويا ولا انت تبعد عن البنت خالص
فيروز بضحك وهى بتاخد زين منو: خلاص سيبو يا دياب دا طفل
زين وهو بيعدل هدومه كأنو شخص كبير: لا ما احنا هنعمل اتفاق انا ابو"س تالين براحتى وانت تبو"س امها براحتك
فيروز مقدرتش تمسك من الضحك
دياب: انتِ بتضحكى على ايه وانت يلا دى مراتى
زين بطفوله: ما أنا كمان هتجوز تالين
دياب: ياد انت ابعد عن بنتى خالص
زين بطفوله: خلاص أنا هبعد عنها وهروح افضحك بره وبرضو مش هبعد عنها عن اذنك يا عمو وطلع يجرى
فيروز: الحق دا هيطلع يفتن علينا
دياب: والله دا اللي همك انتِ مش شايفه كلام الواد ازاى
فيروز وهى بتاخد كياس اللحمه: دا طفل يا دياب متعملش عقلك بعقلو ممكن تيجى تمسك معايا
دياب: هو انا عاد فيا عقل هاتى امسك معاكى
طلع دياب وفيروز فى الجنينه وكلهم كانو بيضحكو
فيروز بصت بإحراج وراحت عند البنات ودياب عند الشباب
عند الشباب
يونس بضحك: جبت اللحمه يا دياب
دياب: اه جبتها مش شايف
سليم بضحك: فى المطبخ يا دياب
نادر بضحك: وسط الحلل يا دياب
ماجد بضحك: فى حاجه اسمها اوض يادياب
قاسم بضحك: بس الحمدلله اتعلمت من المره الاولى ومسحت الروج
دياب بغيظ: والله كلمه زياده وهاخدكم كلكم افسحكم فى الاسطبل وبعدين أنا اخلص منك يا قاسم يطلع ابنك
قاسم بضحك: متخافش احنا ستر وغطا عليك
ماجد: هو احنا هنقضيها كلام ولا ايه يلا نشوى
نادر: يلا هاتو اللحمه أنا ولعت النار
عند البنات
كانو بيضحكو
فيروز بإحراج: ما خلاص بقا انتِ وهى
هند بضحك: دا الواد فتن عليكم
أمل: لا وكمان كان بيتكلم بعلو صوتو
فيروز: هعمل ايه شوفتى ابنك ياست ليلى حطنى فى موقف محرج قدامكم
ليلى بضحك: لا وبعد ما فتن سليم بيقولو عيب تفتن على حد يقولو يستاهل عشان مش راضى يخلينى ابو"س بنتو
فيروز بضحك: دا جو كان نازل يقول لدياب انا ابو"س بنتك وانت تبو"س امها
كلهم ضحكو
فى الليل
كانو معلقين عقد نور وحاطين سفره طويله و كلهم قاعدين كُل واحد جمب مراتو وكُل طفل جمب حبيبتو (عيال اخر زمن 😂) وكل ام فرحانه بوجود عيالها واحفادهم وهما فرحانين
دياب لفيروز بحب: فاكره أول مره اتقابلنا
فيروز بإبتسامه: ودا يوم معقول انساه أنا لو نسيت اسمى اليوم دا مستحيل انساه
دياب مسك ايدها بحب وباسها: ربنا ما يحرمنى منك يا احلى روز
فيروز بحب: ولا منك بحبك اوى يا دياب
دياب بحب: وأنا كمان بحبك يا قلب دياب
_النهايه
باااى ابطال روايه احببت صعيدى 🥺♤
الروايه خلصت اتمنى تكون النهايه عجبتكم
بقلمى شاهنده إمام
روايه احببت صعيدى ♡
تعليقات
إرسال تعليق
فضلا اترك تعليق من هنا