رواية ورد الجنايني الفصل الثاني الأخير بقلم الكاتبه مشيره محمد( حصريه وجديده على مدونة قصر الروايات)
رواية ورد الجنايني الفصل الثاني الأخير بقلم الكاتبه مشيره محمد( حصريه وجديده على مدونة قصر الروايات)
#ورد_الجناينى
#بقلمى/#مشيره_محمد
#الجزء_الاخير
فى المستشفى.
دريه وعبدالقادر بره والدكتور جوه مع ورد امها فقالت دريه.
اوعى تزعل منى ياسى عبقادر علشان قولتلك تاجى المستشفى هى بردك بتك وكمانى اخوك اللي جه فجأه ديه وكان هياجى بيها هو وتبقى عيبه فى حقك، كمانى انى قلبى مش مرتاح لخفيتها اكده وامها كل شويه تجول تعبانه فى انه فى الموضوع خلينا نشوف فى ايه والدكتور هيقول ايه
عبدالقادر بشك. قصدك ايه انتى جنيتى ولا ايه، بتلمحى لايه
وسابها وفتح اوضة الكشف واللى اول ما شافته ورد حضنت جوهر بخوف والاتنين كانوا فى حالة رعب من عبدالقادر.
الدكتور زعق. انت ازاى تدخل كدا من غير اذن هى وكاله من غير بواب
عبدالقادر بصوت عالى اتجاهل كلامه. عنديها ايه انطق.. انطق
دكتور احمد بص علي ورد. اااا لسه ما كشفتش عليها واطلع بره لو سمحت لما خلص كشف هندهلك
عبدالقادر خرج سلاحه وبتهديد. و ماقولتليش عنديها ايه انى هخرسك عمرك كلاته.
ورد نطقت وهى بترتعش.همله يابوى هو مالوش صالح. اان. ااانى
حبله. مشيره محمد
جوهر حضنتها وكانها بتخبيها منه وقالت برعب. والله والله ياخويا ماليها ذنب ليلة دار الهلالى دخل حرامى الزريه وكتم نفسها وغميت ياخويا طمع فيها وهى لحالها، احب على رجلك بتك مهياش خاطيه يا عبقادر بالله عليك.
عبالقادر وجه سلاحه لاحمد وقال.
تعرف لو الحديت ده طلع برات الاوضه دى انى هعمل فيك ايه دكتور.
الدكتور. انا قولت اللى شوفته ياحج من الكشف وصدقنى اسرار المرضى مش بتطلع بره.
عبد القادر. مش بخوطرك تطلع ولا لاه لانى قادر ادفنك حى مكانك لو الخبر ديه حد شمه او عرف بيه وادينى بقولك وقد اعذر من انذر يا دَكتور
عبد القادر شد ورد بقوه وقعت عالارض اخدها سحل لبره الوحده وماحدش قادر يمنعه ولا حتى حد حاول يدخل من اصله.
ولما احمد حاول يمنعه هدده بالسلاح. قولتلك مالكش صالح يا دكتور عاد.
احمد . على فكره انا ممكن ابلغ عنك دلوقتى واوديك فى داهيه.
عبدالقادر بتحدى. اعلى ما فى خيلك اركبه بتى وما حدش يقدر يمنعنى عنيها
مشيره محمد
هانى كان داخل شاف اللى بيحصل اخد احمد. تعالى معايا وزى ما قالك هى بنته وهو حر فيها
عبدالقادر . شاطر يا اخينا عقل صاحبك احسن ما يودر روحه.
مشى عبد القادر وهو ساحب ورد ووراه دريه اللى الشماته باينه فى عنيه وجوهر اللى هتموت على بنتها من الخوف و اللى شايفه موتها بقى اقرب ليها من خيالها.
وصل البيت زقها بكل قوته على الارض ونزل ادامها وهو ضاغط على فكها بقوه. مين الكلب اللى حبلتى منيه يافاجره انطقى، بتستغفلى عبدالقادر الحناوى اللى البلد كلاتها تعمله الف حساب يا خاطيهمشيره محمد
ورد. والله العظيم انى ما عملت حاجه ولا اعرف مين واللى حكيته هو ديه اللى حوصل انى غميت لحدت امى ما فوجتنى.
عبدالقادر ضربها بالقلم وقال. بتحامى عنيه يا فاجره بس انى هعرف كيف اجيبه وجطع منيه حته حته وانتى بقا هدفنك حيه.
و جدامك لحد بكره لو ماجولتيش مين انى هدفن امك وياكى.
دريه سرحت وفكرت ايه اللى ممكن يجرالها هى وماهر لو عبد القادر عرف اللى حصل.
فلاش باك.
بقولك ايه انى هشوف لو عبدالقادركان ناوى ياخدهم معانا ليلة الهلايله وهتصرف واخليه يسيبهم اهنه ونروحوا لحالنا ويتبقالك اهنه البت لحالها وانت وشطارتك بجا عايزاك تكسر عينها لو يعنى ليك شوق فيهانبقا نقعدوا ونتشرطوا وقتها. مشيره محمد
فاقت وبتمثيل قالت. بكفياك يا عبقادر يا خوى صحتك تعال تعال ارتاح بس وخلينا نكتم عالخبر بلاش فضايح.
عبدالقادر خرج من الدار من غير مايرد عليها وهى كمان طلعت وراه بححة انها خايفه عليه وهتشوفه رايح فين، وسابت ورد وجوهر اللى حالهم يصعب على الكافر.
فى بيت اهل دريه.
دريه. ماهر فين يامه اهنه ولا مش جاعد.
امها. له جاعد هو يعنى بيعمل ايه اكل ومرعى وقلة صنعه وزى قلته فى الدار، بس يعنى انتى عايزاه فى ايه.
دريه ارتبكت. كككنت عايزه يدلى البندر يجبلى حاجه ضرورى، انى هطلع اصحيه.
دريه. اصحى يابوو انت اصحى جايلك نوم كيف انت بالمصيبه اللى هببتها وهتقع فوق راسنا كلاتنا
ماهر. مالك انتى فيكى ايه عاد حد يصحى حد اكده ومصيبة ايه دى.
دريه. ورد
ماهر. مالها
دريه. حبله
ماهر اتفزع من مكانه. بتجولى ايه
كيف يعنى.
دريه. انى اللى بسالك انا قولتلك تكسر عينها مش تحبلها يابغل انت
انت عارف عبقادر لو شم خبر هيوحصلك وهيحصولى ايه هيقتلنا يا حزين وملناش ديه حداه.
ماهر. طيب هنعملو ايه دلوك.
دريه. ما عرفاش ولو ضامنه ان عبقادر يجوزهالك وما يشوكش فيك كنت قولتلك اتقدم وتبقى انت الراجل اللى ستر على بته وتبقى بجميله ونتقى شره بس ماهتعديش عليه وانت اول واحد هيشك فيك.
ماهر. وانتى مين قالك انى عتجوز واحده مش بت بنوت من الاساس كنك جنيتى.
دريه. طيب بس اكتم ياغشيم انت خلينا نشوفو هنسوى كيف فى اللى جاى
ماهر. انى هسافر على مصر مش جاعد اهنه واصل.
دريه. ليه يا واد انت حد وعيلك وانت داخل الدار
ماهر. لاه ما انتى خابره البلد كلاتها كانت حدا الهلايله.
دريه. خلاص يبقى لا تروح ولا تاجى واى جديد انى هقولك عليه.
فى الوحده. احمد هيتجنن وقابه مقبوض وشىء جواه عايز يروح
يخـ طف ورد ويبعدها عن ابوها وعن اى حد يحاول ياذيها،
وكل ما يفتكر ازاى كان ابوها بيسحلها ويضربها يبقى عنده احساس انه عايز يقـ تل عبدالقادر.
قام وطلع من الوحده كلها مخنوق ومضايق و حاسس انه متكتف مش عارف يعمل ايه لورد ولا يساعدها ازاى.
لفت نظره صوت عياط مكتوم وضوء جاى من مكان هو عارف انه مقطوع بحكم وجوده فى البلد، قرب
بهدوء وابتدى يتسحب لحد ماشاف ورد متكتفه وجوهر جنبها بتعيط وجنبها رجلين بيحفروا
وعبدالقادر واقف جمبهم.
عبدالقادر. لساتك ماعيزاش تقولى مين و لساتك عدارى عليه حتى وانتى قريبه من الموت؟
مشيره محمد
جوهر ركعت تحت رجليه. ابوس رجلك يا عبقادر ماتعملش اكده فى بتك فى حد يدفن ضناه حى دى بتك.. ضناك وهى مازمبهاش حاجه منه لله اللى كان السبب.
عبقادر زقها برجله كالعاده وقال. كلمه زياده هدفنك وياها مع انك تستاهلى لكن انى هسيبك تعيشى و تتحسرى عليها الباقى من عمرك لاجل ربايتك العفشه دى اللى جابتلنا العار.
واحد من رجالة عبد القادر. ياحج عبقادر ياحج الحق يا حج.
عبدالقادر. فى ايه يا واد انت متلهوج ليه اكده
الراجل. الارض القبليه النار مسكت فى الزرعه وماحدش عارف يطفيها
وكلت المحصول كلاته.
عبدالقادر بص لرجالته وقال بامر. عينك عليها منك ليه واياكم تغيب عنكم على ما ارجع خلصوا حفر واستنونى اهنه.
احمد متابع و شاف عبدالقادر لما مشى واتاكد ان دى فرصه ربنا بيدهاله علشان ينقذ ورد.
احمد كلم نفسه . انا لو استنيت دقيقه واحده مش هلاقى الفرصه دى تانى لازم اتصرف بس هعمل ايه فى جوز البغال دول
حاول يلفت نظر جوهر من غير رجالة عبد القادر ما تحس بيه وفعلا نجح وجوهر شافته وحست ان ربنا كتب لبنتها عمر جديد
جوهر بعياط لواحد من الرجاله . الله لا يسيأك يا ولدى بوج ميه ليا انى والغلبانه دى من ايتها طرومبة ميه.
الراجل. ما اقدرش اهملكم دلوك لما الحج عبقادر ياجى.
الراجل التانى. روح هات انت وانى اهنه بس ماتعوجش انى كمانى عشطان جوى.
احمد لما اطمن ان الراجل الاول بعد قرب بحذز وضرب التانى على دماغه وبسرعه فك ورد واكتف الراجل بالحبل.
مشيره محمد
احمد. بسرعه يلا لازم نمشى من هنا.
جوهر. الله يستر عرضك يا ولدى بس هنروحو على فين.
احمد. يلا بس نبعد عن هنا وهنشوف.
الراجل الاول كان جاب المبه وصل . واه استنى يا جدع انت واخدهم على فين انت استنى اهنه.
احمد اشتبك معاه بجرأه وقوه وفعلا اتغلب عليه وهرب بورد وجوهر
احمد لجوهر. كويس ان العربيه قريبه من المكان اتفضلوا اركبو بسرعه
جوهر. هنروحو على وين يا ولدى عبقادر سهل قوى يعرف احنا وين
احمد عينه على ورد اللى مسهمه . ماتقلقيش ياحجه مش هيعرف ان شاء الله وبعدين المكان اللى هتقعدوا فيه مؤقت وهحاول اخد اجازه من شغلى وننزل مصر بسرعه باذن الله.
جوهر حاضنه ورد وقالت. ورد فوقى ياضنايا ربنا كتبلك عمر جديد ساكته اكده ليه ومسهمه.
احمد. سبيها ياحجه الصدمه مش سهله واحده شايفه قبرها بيتفتح قدام عنيها وهى لسه على وش الدنيا، مستحيل ده يكون اب.
خلص الطريق ووصلوا.
احمد. اتفضلوا معايا المكان هنا امان
جوهر سألته. بيت مين ده يا ولدى
احمد. بيت هانى دكتور هنا فى القريه دى.
ورد اتكلمت بالعافيه. صاحبك اللى قالك هملها لابوها وهو حر فيها مش اكده لاه خلينا نمشوا من اهنه يامه.
احمد بلهفه ومن غير مايقصد. تمشى تروحى فين انا ماصدقت.
جوهر. قصدك ايه يا ولدى.. يعنى ايه ماصدقت دى.
احمد ارتبك. ااااقصد ماصدقت اعرف اخلصكوا من ايده يعنى معقول تمشوا وانتم عارفين انه ممكن يلاقيكم بسهوله.
ورد بضعف. صاحبك مش هيوافق ياما هيخبص عند ابوى على مكانا لجل مايتقى شر ابوى.
احمد. انا عذرك لانك ماتعرفهوش كويس بس صدقيني هو حد كويس ومش جبان على فكره
جوهر لورد. مافيش جدامنا حل تانى يابتى خلينا اهنه وربك قادر يكملها بالستر.
احمد . بالكتير يومين ان شاء الله ماتقلقيش وهبعدكم عن المكان خالص، وعايزكم تاخدو راحتكم لان مافيش حد هيجى هنا وانا هروح لهانى دلوقتى علشان ابلغه بس المهم مهما كان مين بيخبط ماحدش يرد ممكن.
جوهر حاضر يا ولدى. روح ربنا يستر عرضك ويوقفلك ولاد الحلال.
عند هانى.
انت اتجننت يا احمد بتجبلى مصيبه لحد عندى ومع ناس ماتعرفهمش انت مش هتبطل تتهور بقا، افرض ابوها عرف دلوقتى باللى انت عملته تفتكر هيطبطب عليك ديتك رصاصه ومش هيهمه دا واحد عايز يدفن بنته حيه مستنى منه ايه
احمد بهدوء. خلصت؟
هانى. يابرودك يا اخى.
احمد. انا فاهم اللى بتقوله كويس بس تقدر تقولى انت لوكنت مكانى كنت عملت ايه
هانى. كنت بلغت البوليس هو يتصرف معاه وما ادخلش نفسى فى مشاكل انا فى غنى عنها
احمد. كان هيقـ تلها برضو دا حيوان مش بنى ادم
هانى. وانت فاكر انها كدا فى امان
انت ياشاطر دكتور الوحده ومعروف للبلد كلها والراجل بتاعه اللى انت ضربته شافك وعرفك يعنى كدا كدا مش هيسبك.
احمد. بقولك ايه ماكنتش هقدر اشوف اللى شوفته واسبها واعمل نفسى ما شوفتش انا مش جبان.
طيب انت مافكرتش ليه ربنا حطها فى طريقى،و ليه اليوم ده بالذات انزل فيه واسيب عربيتى ورجلى تاخدنى للمكان ده بالذات الا لو ربنا عايز ان نجلتها تبقى على ايدى .
هانى. وناوى على ايه دلوقتى؟
احمد. هيفضلوا عندك يومين لحد ماخد اجازه و هخدمهم وننزل مصر.
هانى بتحذير. احمد البنت حامل يعنى دى مصيبه تانيه ومسؤليه
احمد. وانا مصدقها ومسيرى اعرف مين اللى هعمل فيها كدا.
هانى بانفعال. ياسيدى وانت مالك ايه حشرك بس وبعدين ثقتك فيها دى مصدرها ايه مبنيه على ايه عايز افهم مش يمكن.....
احمد اتعصب. هاااانى اسكت لو سمحت ويلا اتفضل تعالى معايا علشان تاخد اللى انت عايزه من البيت.
فى بيت هانى.
احمد خبط. افتحى ياست جوهر انا احمد ومعايا دكتور هانى.
جوهر فتحت وبخجل قالت لهانى.
وشنا منك فى الارض يادكتور والله مانى خابره هرد جميلكم ديه كيف.
احمد . جبتلك الدكتور هانى بنفسه اهوه يا انسه ورد علشان تتاكدى انه ما عندوش اعتراض على وجودك هنا وعلشان تطمنى انه مش هقول لوالدك على مكانك.
ورد باحراج. واه يادكتور احمد ليه بس اكده انى ماقصدتش انـ.....
وقبل ماتكمل الباب خبط بطريقه مرعبه وزى ما توقع هانى عبدالقادر وصل ليهم وقال.افتح الباب يلى جوه افتح بقولك.
ورد بسرعه وبتلقائيه اتخبت ورا احمد اللى حس باجمل احساس فى حياته بقربها ده وبرغم الوضع اللى هما فيه الا انه قلبه كان فرحان.
هانى فتح وعبدالقادر رفع سلاحه على احمد وقال. بقا اكده يا دكتور جاى بلدنا تداوى ولا تعدى على شرفنا
احمد. انت تقصد ايه؟
عبدالقادر بص لورد وقال. هو ديه الكلب اللى بعتيله نفسك يافاجره.
ورد بانهيار. لاه يابوى لاه الدكتور مايعملهاش.
هانى. انت بتخرف بتقول ايه ياجدع انت احمد مين اللى يعمل كدا ويعرف بنتك منين اصلا.
عبدالقادر وهو بيجز على سنانه.
يعرفها زين وكانت بتروحلو الوحده ويعالم هو كان بيجيها ميتى فى غيابى وهو كمانى اللى خلصها من يد رجالتى تقدر تقولى عرف المكان كيف وليه يلحقها من الموت الا لو كان متابعها وخابر خطاويها
ورد صرخت. حرام عليك يابوى دانى ربايتك تقول عليا اكده كيف بس.
جوهر بقوه غير معتاده منها. عبدالقادر هملنا وامشى قول انك غسلت عارك بيدك وانى هختفى انى وبتى لاخر العمر، امشى وخد شرك اللى طالنا منك عمرنا كلاته، انت طول عمرك كاره البت ومعتبرها خدامه يبقى ليه دلوك افتكرت انها عرضك، بدال ما تستقوى عليها روح شوف مين استغل غيابك وكان قاصد البت بذات نفسها وعارف انها لحالها، روح دور عالجانى مش المجنى عليه، روح يا عبقادر وانسى اننا عايشين من الاساس زى ما احنا اكده طول عمرنا.
عبدالقادر. تبقى بتحلمى يا جوهر.
عبدالقادر حاول يشد ورد بس احمد اتصدى له وقاله. مش هتاخدها ولا هتمد ايدك عليها واتفضل خد الراجل بتاعك وامشى من هنا.
عبدالقادر. ابعد عنى ياجدع انت لسه حسابك معايا على عملته ما تستعجلش.
هانى زعق. انت بتفهم ازى قولتلك مش احمد مش احمد. مشيره محمد
احمد فاجئ الكل. بس انا اللى عملتها ياهانى.
صمت وزهول من الجميع، وورد بعدت بعد ماكانت ماسكه فيه ومحتميه بيه بعدت وعبدالقادر هجم عليه والاتنين دار بينهم الخناقه اللي اتغلب فيها احمد وهانى على. عبدالقادر والراجل اللى معاه.
احمد مسك عبدالقادر بغل. عارف لو شوفتك قربت منهم تانى انا بقا اللى هدفنك حى ورد من اليوم ده مراتى وانت مالكش حكم عليها.
عبدالقادر بضعف. عاوز تدارى على غلطتك ياكلب بعينك تطولها انى هدفنك وادفنها وياك.
احمد خبطه بوكس وهو لسه معتليه. انت لسه بتكابر ليه ا انا اهوه بقولك ايوه انا اللى عملتها وعايزها وهاخدها برضاك او غصب عنك هى مراتى والراجل بتاعك اهوه متكوم جنبك فلم نفسك كدا وزى الشاطر هبعت اجيب المأذون يكتب كتابنا انا وورد وانت هتجوزهالى بنفسك ولا تحب اكتفك هنا واتجوزها قدام عينك وتشوف الكسره اللى طول عمرك معيشها فيها، ها قولت ايه.
بعد ساعه الماذون كان كتب كتاب ورد واحمد واحمد بعدها راح القسم وبلغ عن عبدالقادر انه بيتهجم عليه هو ومراته وبيتعدى عليها باستمرار فى غيابه واخدوا عليه محضر رسمى بعدم التعرض وعدى يومين واحمد اخد ورد وجوهر على مصر غلى بيته واول ما دخلو الشقه.
جوهر. بسم الله الله اكبر ربنا يزيدك يا دكتور.
احمد وعينه على ورد. دكتور ايه بقا اسمى احمد ولا انتى مش حابه اقولك ياماما.
ورد. بلاها يا دكتور لنتعودوا واصلا العين ماتعلاش عالحاجب وجميلك ديه ربنا يجدرنا ونردوه.
احمد قرب منها وبحب قال. وهو فيه برضو واحده تقول الكلام ده لجوزها عجبك كده ياحماتى.
ورد بجديه. انى بقول الحقيقه انت معروفك وستر ليا مهنقدروش نوفوه.
احمد. طيب ممكن تتفضلى على اوضتك ارتاحى وبعدين نتكلم اتفضلوا افرجكم الشقه و على ما تغيروا وترتاحوا اكون اشتريت شوية طلبات واكل احنا ما اكلناش حاجه من بدرى.
احمد رجع بعد وقت كانت جوهر قاعده مهمومه فقال. ازيك ياحماتى قاعده لوحدك ليت وورد فين.
جوهر. انى زينه يا ولدى وورد عم تتسبح وبتغير خلجاتها جوه.
احمد قعد. كنت عايز اسالك على حاجه بس ارجوكي ماتفهميش غلط.
جوهر. خير يا ولدى قول انى سمعاك.
احمد بتردد. انتى مش شاكه فى حد يعنننى ممكن تكونى شاكه فى حد وخايفه او ورد كمان ممكن يكون المجرم ده مهددها علشان ما تقولش.
جوهر بحسم. انى لو اعرفه كنت كلته حى، كنت قطعته بسنانى ورميته لكلاب السكك ومش بس انى ورد كمانى قبل منى الشرف عندينا برجبتنا يا دكتور.
احمد. تانى دكتور يبقى كلامى زعلك
بس صدقينى انا عارف الكلام ده كويس واعذرونى على سؤالى.
جوهر. انى اللى عايزه اسالك ليه عملت ده كلاته لناس انت ماتعرفهمش.
احمد. انا عملت اللى اى حد مكانى كان عمله ياحماتى.
جوهر. تقوم ترمى التهمه على حالك
احمد. ما كنش قدامى حل تانى
ودلوقتى عايزك تنسى كل حاجه وتبطلى تفكرى فى اللى فات ممكن
وتسمحيلى ادخل اتكلم مع ورد شويه.
احمد خبط ودخل من غير مايستنى
رد.
احمد. سلام عليكم.
ورد وقفت بسرعه وبكسوف ورايحه تخرج من الاوضه. وعليكم السلام.
احمد بلهفه . رايحه فين
ورد. هسيبك ترتاح فى اوضتك بالاذن انى.
احمد. بس عايز اتكلم معاكى ودى اوضتك زى ماهى اوضتى بالظبط.
ورد. لاه مايصحش نقعدوا لحالنا اكده تعال هنجعدوا مع امى تعال
احمد بحزم. ورد قولت اقعدى
ورد قعدت بخوف ووشها فى الارض
احمد قرب وقعد قدامها وقال.
بصى يابنت الناس انا ماحدش
غصبنى على اللى عملته بالعكس اى حد مكانى عنده نخوه كان هعمل زى و هيحميكى من ابوكى وظلمه
ورد بنبرة حزن ودموع. يحمينى ماشى لكن ما يجيبش لروحه تهمه ولا يورط روحه فى جواز من واحده مايعرفهاش.. واحده خاطيه وشايله فى حشاها عيل ماتعرفلوش اب.
احمد قرب اكتر وحط ايده على اديها وقال بحزم. اول واخر مره اسمعك تقولى الكلام ده فاهمه.
ورد انتى من اول مره جيتى الوحده مع صحبتك وانا اتشديت ليكى،و لطيبتك،و لبرائتك، وجمالك، حسيت انك تخصينى يا وردتى ايوه انتى وردى، ورد ابن الجناينى اللى خطفتى قلبه.
ولما عرفت حكايتك مع ابوكى كنت هتجنن ازاى ملاك زيك ساكت على كدا وقادر يتحمل الظلم ده ولما جيتلى انتى ومامتك وعرفت بالحمل اتصدمت واتخنقت ماكنتش بنام كان كل همى اعرف مين عمل كدا واقـ تله.
الاحاسيس اللى جوايا دى كلها ليكى ماكنتش ليها تفسير واحد غير انى بحبك.
حبيتك من اول مره شوفتك.. اتمنيتك تبقى مراتى ولو كان عندى شك واحد فى الميه انك واحده مش كويسه عمرى ماكنت عملت ده، اللى عايزك تعرفيه ان ربنا ما بيسبش حد اتظلم وبيسخرله اللى يقف جنبه ويعوضه عن الظلم اللى عاشه وربنا يقدرنى واعوضك عن كل اللى عيشتيه، احنا العمر لسه قدامنا.. ايوه ماتبصليش العمر قدامنا لان جوازنا مش مؤقت.. جوازنا هيفضل العمر كله ولولا وضعك انا كنت تممت جوازنا حااااااالا.
فى بيت عبالقادر اللى فعلا احمد كسره غير احساسه بالفراغ اللي اتساب فى البيت بعد ورد وجوهر
دريه. هتفضل جاعد اكده، هتفضل حزين على بتك الخاطيه وامها، ديه بدل ماكت تغسل عارك وتجتلها بس لاه كيف تعمل اكده روحت جوزتها لحد لا هو من ناسنا ولا دمنا علشان ياخد من ورثك ومالك.
عبدالقادر بانكسار. كتى عايزانى اعمل ايه يعنى، اهوه اكده احسن ونحمد ربنا ان الواد اعترف بغلتطه وكان لساته رايدها.
دريه بخيث. لهو انت صدجت الحكايه دى تبقى عبيط، الواد لقاها صيده سهله ارض وفلوس قالك اتجوزها واخد اللى اقدر عليه وبعدها اطلقها ارميها.
عبدالقادر. يعنى ايه تقصدى ان فى حد تانى ولساتنى معرفوش؟
دريه بخبث. اقصد انك تكتب كل حاجه باسمى قصدى يعنى باسم ولدك اللى بطنى قبل الغريب ما يايكوش على كل حاجه واكده تقفل عليه كل السكك.
عدى فتره على كلام دريه لعبدالقادر واللى كان ميال انه يعمله فعلا.
وكتب عبدالقادر الارض والفلوس باسم دريه بعد ما اتاكد انها حامل فى ولد وبعد ماكان هو المالك والامر الناهى اصبح مجرد واحد بيراعلها مصالحها واملاكها.
ماهر. بقولك عايز عشرتلاف جنيه ودلوقيتى
دريه. قولتلك مافيش لساتك لاهف زيهم من يومين ودتهم فين عاد.
ماهر. مالكيش صالح انتى واياكى تنسى انى سبب العز اللى انتى فيه ولولا اللى انى عملته فى ورد ماكنتش غارت وسابتلك الجمل بما حمل.
دريه بتهديد. واه وديه يخليك تسحب الفلوس دى كلاتها من غير حساب لاه ياضى عينى دى فلوس ولدى ومتنساش ان لولاى ماكنش خليلك الجو واستفرد بالسنيوره وهى غميانه.
عبدالقادر دخل وسمع اللى اتقال من دريه واخوها وهجم على ماهر. ياولاد الكلب.. يولاد الكلب عملتونى شوخشيخه فى يدكم ودوستم على شرفى وسرجتونى انى هخلص عليكم انهرضه.
زق ماهر بعيد عنه وقبل مايطلع مسدسه من جيبه هجم عليه ماهر وخد من السلاح وصوب عليه بس الرصاصه جت فى دريه اللى ماتت فى قتها وقبل ما ماهر يضرب عبد القادر كان اخو عبدالقادر دخل وضربه واخد منه سلاحه.
وبكده راحت دريه بشرها وطمعها
واخوها كان مصيره السجن
وعبد القادر اللى وقع من طوله مشلول من حسرته على الولد اللى طول عمره بيحلم بيه.
مشيره محمد
اما اخو عبدالقادر اللى شار عليه بالحواز هو برده اللى شار انه زى ما هيكتب لدريه كل حاجه عاشان يضمن ان جوز ورد مايطالبش بفلوس مراته كمان ما يسجلش الا بعد الولاده ووقتها يبقى يكتبهم باسم ابنه ويكون هو الواصى عليه.
واللى بعد كدا طلب منه عبدالقادر يقطع العقود دى وفلوسه تتوزع حسب الشرع فى حياته ولما اخوه قاله انه هيبلغ ورد بانه مريض ومشلول عبدالقادر رفض وفضل انه يعاقب نفسه بالوحده فى مرضه على كل اللى عمله فيها وفى جوهر طول حياتهم.
#تمت
 رواية ورد الجنايني الفصل الثاني الأخي…){kind=link}
تعليقات
إرسال تعليق
فضلا اترك تعليق من هنا